Değerli dostum TC Uğur Kazimi bu sabah müthiş bir tespite imza attı. "Allah o kadar büyük ise şirki niye bu kadar önemsesin, kendisine yaklaşmak için vs araya birini koyup koymadığımıza kızarak büyük ceza kessin! Sonuçta kendisine daha yakın olunmaya çalışılıyor. Bu kötü mü? O'nun -haşa- böyle kişisel triplere ihtiyacı olabilir mi? Bizim şirkimizi O neden önemsesin ki, bu O'na ne kaybettirebilir ki?"

Değerli dostum TC Uğur Kazimi devamında da şunları söylüyor:

"Allah şirki asla affetmeyeceğini söylüyor, şirk koşanların tüm amellerinin boşa gideceğini haber veriyor. Şirki önemsiyor çünkü şirk bizatihi zulümdür. Allah şirki esasında zulüm olduğu için affetmiyor. Yoksa Allah'ın umurunda bile olmaz bizim kendisine şirk ile mi yoksa düzgün bir şekilde mi iman ettiğimiz"

Bu çok önemli tespite şu ilaveyi yapabilirim belki:

Şirk özetle Allah'a ortak koşmaktır. Dindeki otoritesine, yetkilerine ortak olmaktır. Birilerinin bu ortaklığını kabul etmek, ona iman etmektir. Şirk birilerinin Allah'a ortak olarak din üzerinden güç devşirmesi, sırtını kutsala dayayarak insanlar üzerinde hegemonya kurması, onları sömürmesidir. Çünkü Allah'a, Allah'ın yetkilerine ortak olanlar otomatikman kutsala ortak oldukları için avantajlı konuma geçmekte, böylece insanlar üzerinde güç, otorite kurmaya başlamakta, bu da bir dizi sömürü ve suistimale kapı aralamaktadır. Gerçekten de şirkin Allah tarafından affedilmeyecek tek günah olması işte zulüm ile olan bu münasebeti nedeniyledir.

En büyük zulüm şirktir. Çünkü alemlerin rabbine ortak olmak en büyük hak gaspıdır. Alemlerin rabbi gibi muazzam bir güce dayanarak iş yapıldığı için bu en büyük sömürü, en büyük zulümdür. Allah şirki sadece bir itikadi sapma olduğu için değil, en büyük zulüm olduğu için affetmeyecektir.

Şirk koşanların hiç bir ameli geçerli olmayacak, hepsi boşa gidecektir. Bunu Kur'an söyler. Bu esasında Allah'ın amellerimizi çok da önemsemediğini gösterir. Önemsemiş olsaydı bir şirk için hepsini toptan geçersiz saymazdı. Yani Allah zulmü, adaleti ibadetlerimizden, amellerimizden çok çok daha fazla önemsiyor. Aksi halde ömrü namazla niyazla hacla oruçla geçmiş birinin tüm ameli bir şirk itikadı yüzünden bir anda boşa gider miydi? Şirke günah yazar, ibadete sevap yazar, ikisini ayrı kefede değerlendirebilirdi pekala! Ama öyle yapmıyor. Bu esasında özetle "Bana ne sizin ibadetinizden, ben zulme, duruşunuza, adalete karşı tutumunuza bakarım" demektir. O halde ibadetlerimize asla güvenmemeliyiz. Güvenmemiz gereken zulme mesafemiz, zulümle olan açık yahut gizli ilişkimizdir.

Bu arada unutmadan ilave edeyim: Zalim olmak için Saddam Hüseyin yahut Esad olmaya gerek yoktur. Kayınvalide gelin, akraba komşu ilişkilerimiz sabahtan akşama dek süren yığınla zulümle doludur. Zulme rıza, zulme sessizlik ise en yaygın, en şeytani zulümdür. Nerede zulüm varsa orada mutlaka şirk de vardır derdi rahmetli Yaşar Nuri Öztürk... Çünkü zalim Allah gibi kendisinde güç vehmetmekte ve cezalandırma yetkisi görmektedir. O halde nerede zulüm varsa orada şirk vardır. Kul hakkı yemek de zulümdür. Allah kul hakkı yiyenleri affetmez sözü de her türlü hak ihlalilin özünde zulüm yani şirk olması nedeniyledir. Allah hiç bir zulmü özünde şirk olduğu için affetmeyecektir.

Allah'ım bizi zalimlerin safında duranlardan olmaktan koru demiyeceğim zira bu tamamen bizimle ilgilidir. Bunda Allah'ın bir dahli yoktur. Tercih bizimdir, Allah bu vb hususlarda bize sadece niyetimize göre yardım eder. Öyleyse şöyle diyeyim: Allah'ım zalimlerden uzak durma ve onlarla mücadele konusunda bize yardım et!