Bir kere ben dini değil, yaygın din algımızı eleştiriyorum. Din ayrıdır, din algısı ayrıdır. Din olgudur, insanların sahip oldukları inanç ise algıdır. Algı kutsal değildir. Olgu kutsaldır. Olguyu eleştirmiyorum. Algılarımızı olgu ile kıyaslayarak gözden geçiriyor, sorumluluk duygumun bir gereği olarak da bunları insanların bilgisine sunuyorum. Algıya yönelik her eleştiriyi olguya yönelik bir saldırı ve ihanetmiş gibi sunmak, algıyı olgunun arkasına saklayarak korumaya almak olsa olsa şark kurnazlığıdır, büyük bir riyakarlıktır.

Meslek bir insanın her şeyi değildir, sadece bir şeyidir. Din de insanların önemli bir parçasıdır. Dolayısıyla bir mesleği olan her insanın aynı zamanda din ile de ilgili olması abes bir durum değildir. Kaldı ki din psikolojik hayatı, toplum hayatını direkt veya dolaylı yoldan etkileyen büyük bir motivasyondur.

Söz gelimi sadece hatalı kader algısı bile tek başına insanlarda yeterince tedbir almaya mani olabiliyor. Çünkü çoğu insan ne yaparsan yap, olacaksa zaten olur diye inanıyor. Dini telakkileri gereği böyle inanan kişiler yeterli düzeyde tedbir alma motivasyonu içine giremez. Sırf dinin bu kader algısıyla toplumlarda yol açtığı sorunlar bile ona kayıtsız kalmamamız için yeterli bir sebeptir.

Yine hatalı dua algısı! Her mağduriyette dua ile Allah'tan yardım istemek, "Allah'ım Filistinlilere, şu fakirlere vs yardım et" demek insanların topu taca atmalarına, yeterli düzeyde sorumluluk duymalarına mani oluyor.

Böyle yüzlerce örnek verebiliriz. Dolayısıyla, bu türden nice sorunlara ve sonuçlara gebe olan hatalı din algımız konusunda sorumluluk duyan herkesin bilgi ve tecrübelerini insanlarla paylaşması gerekir.

Din büyük bir güçtür. O gücü kullanan büyük bir din adamı kitlesi vardır. Ve güç her zaman suistimale açıktır. Bunlar eleştirilmelidir. Çünkü eleştiri gücü dengeler. Gücün orantısız kullanımına mani olur. Eleştiri şeffaflık sağlar ve gücün sömürülmesini büyük ölçüde frenler. Eleştiriden korkan kişiler karanlık niyetleri olan kişilerdir.

Camilerde, mekteplerde, kurslarda, medreselerde, televizyonlarda, seminerlerde vs yüz binlerce insan hep tek bir dini telakkinin propagandasını yapıyorken üç beş kişi de bunları eleştirebilmelidir.

"Biz kendi din algımızı kafamıza göre on binlerce merkezde sabah akşam rahatlıkla anlatalım ama siz anlatmayın, siz bize hiç itiraz etmeyin, sadece kabul edin, itaat edin, yoksa fitne olur, hain olursunuz" demek şeytani bir hiledir, büyük bir ahlaksızlıktır. Bu, kendimiz için istediğimizi başkası için istememektir. Müslüman kendisi için istediğini başkası için de isteyendir.

Eleştiri yoldaki işaret tabelasıdır. Kaza yapmadan manevra yapmayı sağlar. Zamanında FETÖ hakkıyla eleştirilebilseydi, din ve hoca düşmanı türü psikolojik baskılarla bu iş engellenmeseydi ülkemiz şuan bu büyük sorunu yaşamıyor olabilirdi.

Şahsen ben ortak yaşama tehdit oluşturabilecek, demokrasiyi zedeleyebilecek, iç barışı bozabilecek, kardeşliğe mani olabilecek, güçlendikçe özgürlüklerimizi kısıtlayabilecek, bizi medeniyet yarışında geri götürebilecek potansiyeldeki dini vb telakkileri eleştiriyorum. Mesela ben Aleviliği, Bektaşiliği vs eleştirmiyorum. Çünkü bunların özgürlükle, demokrasiyle bir sorununun bulunmadığını iyi biliyorum.

Yani benim eleştirim dindar birisi olmamdan veya insanların ahiretlerini çok düşünmekten kaynaklı değil. Ben dindar birisi değilim. Ben özgürlükle, demokrasiyle, ortak yaşamla, barışla, sevgi ile vs sorunu olduğunu düşündüğüm dini telakkileri eleştiriyorum. Yani benim eleştirilerim hem kendi özgürlüklerimi hem de toplumun 100 yıllık demokrasi, hoşgörü iklimi vb temel kazanımlarını korumaya dönük bir savunma refleksidir.