Yine geçenlerde çevre yolunda gidiyorum, sarı ışık yandı yavaşladım, kırmızıda da durdum. Arkadan korna çalarak gelen ve kırmızıda geçmeye hazırlanan bir tır ben durunca son anda o da durdu. Muhtemelen kırmızıda geçip gidecekti, ben mani olmuş oldum. Onu bu kural ihlaline ne alıştırdı? Düzenli olmayan denetlemeler ve çoğu zaman kesilmeyen, istikrarsız uygulanan cezalar. Usulca tırla yanıma kadar geldi. Camdan homurdanıyor. Başımı camdan hafif uzatarak buyur beyefendi derdin ne dedim. Bir şeyler diyor. Susup içeri giriyor. Ben de içeri girdim. Yine sesi yükseldi. Yine kafamı uzatıp derdin ne senin dedim sesimi yükselterek.Yine homurdandı. Saçma sapan bir şeyler söylüyor. Ben de sesimi yükselttim. İçeri girdi. Neyse dedim. Yeşil ışık yanınca ben tam kalkınca, bir iki metre kadar öne çıkınca senin kullanacağın arabanın dedi arkamdan, küfretti. Hiç bir hatam olmadığı halde. Sırf öfkesinden. Sırf nasıl olsa gidiyor, küfredeyim de içine dert olsun bari dedi.

Hemen yavaşladım, tam yanımdan geçerken başımı camdan uzattım, senin a... avradını diyerek hayatımdaki en ağır küfrü ettim. İlk defa. Ki ben asla küfreden birisi değilimdir. Bastım gazı çektim gittim sonra da. Dursam kesin kavga, hatta cinayet çıkacak belki de. Bu küfür onu iki üç gün uyutmaz, belki bu şekilde rehabilite olur, daha ona buna sataşmaz diye düşündüm. Bana dert olacağına senin içine dert olsun şerefsiz dedim. Bizi bu hale trafikteki düzensiz ve keyfi denetleme ve ceza uygulamaları getirdi. Ceza ve denetleme kotayı doldurmak için değil, insanlara kurallara uyma bilinci kazandırmak için yapılır. Bunun için yapılmalıdır. Bunun için de bu işin istikrarlı ve tutarlı olması icap eder.

Değerli bir dostum olan ve Almanya'da yaşayan Mehmet Ali bir gün bir olay anlattı. Almanya'ya yeni gittim. İşe girdim. Bir Arapla tartıştık. Elimle çok hafif iterek git abi, bana bulaşma dedim. Adam kendini yere bir attı.Beni itti diye. Vurma bile değil, sadece itme için. Bir yara bere bile yoktu. Dava açıldı. Rakamı yanlış hatırlamıyorsam, 15.000 EURO (idi galiba) ile kurtarırsam kazançlı çıktım sayacağım demişti. Böyle bir hukuk sisteminde insanlar birbirine dokunmaya cesaret edebilir mi? Almanya'da tartışırken birbirine her şeyi söyle ama asla dokunamazsın, dokunduğun anda ciddi cezası var demişti. Böyle bir sistemde insanlar birbirine dokunmamayı ve öfkeli anlarda kendilerini psikolojik yoldan deşarj etmeyi öğrenir.

Biz eğitimi sadece okul işi zannettiğimiz ve bu tür boyutlarını görmediğimiz sürece bu günleri de mumla ararız. Kıvılcıma yangına yaklaşır gibi yaklaşmayan toplumların yangına şaşırması ve hayret etmesi sadece kendilerini kandırmaktan ibarettir. Hapis cezasından çok ciddi para cezaları getirilmelidir. Sadece kadına, insana vs değil herhangi bir canlıya en ufak bir tehdidin çok ciddi bedelleri olmalıdır. Onur kırmak kemik kırmaktan daha hafif bir suç olmamalıdır. Ailedeki şiddeti sokaktaki şiddetin, fiziksel şiddeti de psikolojik şiddetin mayaladığı asla unutulmamalıdır.

İnsanın eşrefi mahlukat görüldüğü müslüman bir toplumda bir kişinin sekiz on kişi tarafından yerde tekme tokat dövülmesi ve en fazla çıktıkları karakoldan serbest bırakılması ancak akıl tutulmasıyla izah edilebilir.

Bir öğretmen her gün ders anlatır. Bir doktor her gün hasta bakar. Bir trafik polisi neden her gün denetleme yapmaz, niçin sadece arada sırada yol çevirmesi yapar?