"Panik atak hastalık değildir. Mide ağrısı gibi bir şeydir, bir durumdur. Siz hiç mide ağrısı hastalığı diye bir hastalık duydunuz mu?" Uğur Zeren-Psikiyatrist

İzzet Güllü bunu 15 senedir her yerde haykırıyor. Neden bugün? Bu hakikati yeni mi öğrendiniz? Geç gelen itiraf her şeyi bir çırpıda unutturabilir mi?

Sonunda itiraf etmeye başladılar. Ama yetmez. Sektörün gerek kanun önünde gerekse vicdanlarda tek tek hesap vermesi, halktan özür dilemesi de gerekir.

Sonunda itiraf etmeye başladılar. O halde sormak lazımdır:

Niye meslektaşlarınız hala bu soruna hastalık demeye; neden hasta, hastalık nitelemelerine devam ediyor?

Hastalık değilse neden bu sorunu sadece ilaçla tedaviye çalışma hatasını sürdürüyor?

Bir video çekip sadece kibar kibar "Panik atak hastalık değildir" demek yeterli midir?

Meslektaşlarınıza savaş açmanız, hata yapıyorsunuz, bu büyük hatadan dönmelisiniz demeniz gerekmez mi?

Bu yani hastalık değilken hastalık demek ve sadece ilaçla tedaviye çalışmak masum bir tercih meselesi midir?

Hekimlerin hastalık olmayan bir sorunu hastalık görmeye hakları var mıdır? Hastalık olmayan bir sorunu hastalık görmek kısa bir videoda cılız ve ürkek bir ifadeyle geçiştirilecek bir hata mıdır?

Mide ağrısı tek bir belirtidir. Oysa panik atak bir tablodur. İkisi nasıl aynı oluyor? Evet panik atak hastalık değildir, doğru. Ancak verdiği örnek uygun değil. Birisi tablo, öteki tek bir belirti.

İlgili videonun içinde OKB için hem bozukluk hem hastalık ifadesini kullanıyor. İkisi aynı şey midir?

Bir başka videosunda anksiyete ve depresyon için hastalık demeye devam ediyor. Anksiyete yani sıkıntı neden ağrı gibi bir belirti, bir durum değil peki? Panik atak üç beş belirtisi olan bir tablo iken tek bir belirti olan ağrı ile aynı da anksiyete neden ağrı gibi bir durum değildir?

Farklı olmanın moda olduğu, itibar gördüğü bir devirdeyiz. Artık terapinin daha çok kazandırdığı görülüyor.

Bir hakikatin sadece kuyruğuna değinmek, gövdesi dururken kanadının ucuna dokunmak kimseyi masum kılmaya yetmez.

Hekim olan, sorumluluk taşır. Sorumlu olan bir yanlışa kibar bir cümle ile sadece dokunup geçmez. Benim gibi savaş açar. Bu sebeple bu tür cılız itiraflar beni asla sevindirmiyor. Sadece öfkemi artırıyor.

Hastalık olmayan sorunlara hastalık, hasta olmayan insanlara senelerdir hastasın diyorlar. Panik atağın altında yatan ise zaten hastalık korkusu. Hem bu korkuyu yani sorunu besliyorlar hem de hastalık olmayan bir sorunu sadece ilaçla tedavi etmeye çalışıyorlar. Böylece esasında insanları doğru bir yardımdan mahrum bırakıyorlar. İşin daha da enteresan yanı bunu son derece normal bir süreçmiş gibi görüyorlar. Oysa yerin yerinden oynaması gerekirdi. Körler çaşısında ayna satsam da, sağırlar pazarında gazel atsam da yılmadan devam edeceğim. Bir gün ben ölsem bile videolarım, yazılarım bu mücadeleyi verecek ve sonunda bu şeytani statüko yerle bir olacak.

Bu arada bir arkadaş sektörle savaşmaktan korkmuyor musunuz demiş. Korkuyorum. Korku normalde koruyucu bir duygudur. Ama beni burada korumaya yetmiyor. Korka korka savaşıyorum. Çünkü korkunun mazeret olmadığı bir sömürü ve suistimalle karşı karşıyayız. Birinin çıkıp dur demesi, kendisini feda etmesi gerekiyor. Birinin paratoner olup tüm şimşekleri üzerine çekmesi gerekiyor ki diğer insanlar düşen yıldırımlardan korunabilsin. Bu kirli sektöre savaş açmak en hafifinden kirlenmeyi gerektiriyor. Bunu göze almayı. İftiralara uğramayı. Çünkü çamurla uğraşan mutlaka o çamurdan nasiplenir. Ben kendimi feda ettim.