Aşı dışında koruyucu ilaç yoktur derler. Adı ilaç olmayabilir ancak vardır aslında. Bu ürün gıdadır.

Tedavi eden şey; ilaç!

Hasta eden yahut hastalığı önleyen şey de; gıda!

Biri ya yapıyor ya da yıkıyor. Öbürü ise bozulan şeyi bazen yapabiliyor, lakin çoğu zaman beceremiyor. İksir değil sonuçta!

Kesinlikle değil!

Ne tuhaf değil mi: Tedavi eden şey o kadar disiplinli bir kontrole ve denetime tabi. Ama hasta eden şey her yerde, herkes tarafından, her şekilde, hatta zararlı maddeler ihtiva ettiği bilindiği halde satılabiliyor.

Birindeki hilede diploma dahi iptal edilebiliyor, eczane bile kapatılabiliyor. Öbüründe olunca en fazla uyarı cezası falan veriliyor.

Bitkileri aktarlar satmasa da eczaneler satsa daha mı iyi olur tartışmaları yapılsın Ama glukoz şurupları her üründe yer alabilsin! 

Niye böyle, neden böyle! Basiretimiz mi bağlı bizim! Üç - beş cani ruhlu hilebaz için koca ülkenin sağlığını ve ekonomik geleceğini heder etmeye değer mi!

Sağlığımız bu kadar ucuza mı emanet! Peki ya dinimizi emanet ettiğimiz diyanet neden çıkıp da hileli gıda satarak direkt yahut dolaylı olarak hastalığa sebep olmak bir insanı alenen öldürmekle eş değerdir demez. Üç - beş katil ruhlu gıdacının "zehirli" hakkı birilerinin nezdinde kulun ve onun yaratıcısının cemal hakkından daha mı evla!

Niçin bu ülke her anormallik sonrası, "Olur, burası Türkiye çünkü" klişesiyle özdeş algılatılır; her seferinde küçümsenip aşağılanır bir ülke haline getirilir.

Sahi, tedavi eden şey çok önemlidir de hasta eden şey neden gerekli itinayı ve önemi görmez!

Hasta olmak makbul bir şey de ondan mı! Ya da hasta olalım da daha çok ilaç tüketelim diye mi!

Mesela tedavi eden şeyi neden doktor dışında kimse yazamaz!

Peki nasıl olur da hasta eden şeyi sahtekarlar bile satabilir!

Niçin bu tedavi edici maddeler eczane dışında bir yerde satılamaz! İlacı raflardan alıp da müşteriye vermek çok zor olduğu için mi!

Bozuk gıda, hileli gıda, zararlı gıda... Piyasada ne ararsanız mevcut!

İlaç tedavi ettiği için stratejik bir ajandır da gıda hasta edebildiği halde neden aynı statüde değildir!

Korunmak tedavi olmaktan daha mı basit bir olgudur!

Yanlış ilaç (bazen) öldürebilir de bozuk ve zararlı gıda (üstelik daha çok) öldürmüyor mu! 

Birinin bu sonucu kısa, diğerinin ise orta ve uzun vadede ortaya çıkarması çok mu önemlidir! 

Esas olan, öncelikli olan, doğru olan, daha az riskli, daha az masraflı olan koruyuculuk değil midir!

Niçin koru(n)muyoruz o halde!

Neden her yerde, özellikle de okulların kantinlerinde vs. zararlı bir gıdayı alıp almamayı kişilerin bütçelerine endeksli kişisel uhdelerine terk ediyoruz. Hasta olup olmamak sadece bireylerin kendilerini ilgilendiren kişisel bir seçim meselesi midir!

Öyle ise neden bunun ekonomik yükünü koca milletin tamamı öder!

Söz gelimi cılız bir sesle ara sıra, "Cips zararlı yemeyin" demek yeterli midir! Zararlı ise neden satılır! Çok mu önemlidir cips!

"Piyasada gerçek tereyağı kalmadı." denmesi kafi midir! Ya da üstüne, "Tereyağı denilen yağların margarinden farkı kalmadı" ibaresinin de eklenmesi yeterli midir!

Bu yalana, talana neden ses çıkmaz. Bizi tereyağı yiyorsunuz diyerek kazıklayanların haksız kazancının, dahası bizi alenen hasta etmelerinin sokakta çantamızı kapan kapkaççı kadar olsun önemi yok mudur!

Tereyağının sahtesini takip etmek eczacının eş değer ilacının muadille olan benzerliğini takip etmekten daha mı az önemlidir!

Dahası, zeytinyağı devlet destekli bir stratejik ürün olarak görülemez mi! Sadece bu yağın satışı zorunlu tutulamaz mı!

Neden güzel ülkemin zeytinyağını üç kuruş döviz için elin İsveçlisi falan yer!

Hangi yemeğin içinde yağ kullanmıyoruz,Hangi ürünün içinde yağ yok! Öyleyse yağ işi buna değmez mi!

Sağlıklı yağ bir kas gevşetici kadar da mı değerli değil; sağlığımız için!

Tedavi eden ilacı devlet ödüyorken hasta eden gıdanın yerine doğrusunu devlet ödese değmez mi.

Biz bundan geçtik, en azından suistimalleri önlese, olmaz mı!