Ülkemizin, özellikle de sağlık sektörünün en vicdanlı seslerinin başında gelen Profesör Dr. Ahmet Rasim Küçukusta diyor ki:

"Her şeye katkı maddesi koyan gıda müh' nin her şeye ilaç yazan doktorlardan ne farkı var?
Gıda mühendislerini "NİTARATA NİTRİTE HAYIR" yürüyüşüne davet ediyorum.

Gıda müh. kendilerini zabıta sanıyor. Sorun da burada işte!

Gıda müh. ile doktorların farkı yok. -Büyük ölçüde- biri gıda diğeri tıp endüstrisinin esiri.

Doktorlar ve gıda mühendisleri patronların esiri oldukça, iş için onların eline baktıkça ikisinden de hayır gelmez.

Zaten mağdur durumda olan doktorlarla da gıda mühendisleri ile de işim yok benim. Benim derdim bizi sömüren gıda ve tıp endüstrisiyle."

...

Haliyle hocamıza büyük bir tepki gelişiyor. Bu tepkilerin ortak noktası ilgili hocamızın hekim olması, gıda hakkında konuşmanın (sözde) uzmanlık alanına girmemesi hakkında...

Birincisi; hekimler sadece hastalıktan değil sağlıktan da sorumludur. O yüzden zaten uzmanların unvanları, "X sağlığı ve hastalıkları uzmanı" şeklindedir.

İkincisi; ömrünü sağlık işindeki suistimallere adamış bir hoca gıda hakkında konuşmamalı, bu doğru olmasın lakin bunu diyen kişiler bir hocanın ekranlara çıkmasına "rant ve reklam çabası" diyebilsin; bu kişisel niyet okuma ve yakıştırma hareketi onların en tabii hakları olsun!

Üç: Bu ülkede eleştiriye kapalı, mesleki öz güvenleri düşük, eleştiriyi farkındalık vesilesi ve gelişme aracı olarak değil de düşmanlık tutumu sanan ne kadar çok kişi ve meslek varmış böyle, o anlaşılıyor...

Dört: Hatta bunların bir kısmının bu tür görüşleri ve yazıları, "Toplumun bir kesimini alenen aşağılamak" suçu kapsamında saydıklarını görünce ülkemiz eğitim sisteminin içler acısı hali daha bariz bir şekilde ortaya çıkıyor.

SONUÇ

Sorunumuz hoşumuza gitmeyen her şeyi yanlış ve suç saymak... Sorunumuz adil düşünmemek, duygusal reflekslerimizi gerçeğin hamiliği sanmak... Sorunumuz çifte standartlı olmak ve bunu bile görememek... Sorunumuz mesleğimizi hakkıyla eleştirmemek, toplumun ali menfaatleri adına bu işi başkası yapmaya mecbur kalınca hemen mesleki kaygılarla harekete geçmek...

Doktorlar, "Tıp hakkında hekim dışında kimse konuşmamalı" derler ancak ilaç firması mümessillerinden ilaç hakkında tıbbi bilgi dinlerler.

Her iki mesleğin de genelini tenzih ederek söylüyorum:

Şimdi bu mantıkla harekete geçen başka bir meslek daha var.

Ey gıda mühendisi kardeşim:

Gıda mühendisliğindeki hatalı uygulamaları eleştirmek bir gıda hakkında teknik bilgi vermek değildir.

En fazla bu ikincisi gıda mühendisinin teknik bilgi sahasına girebilir.

Gıdadan bahsedenler, "Şu ürünün imalatındaki kimyevi karışımlar şöyle olmamalı, böyle olmalı" demiyor ki mühendisliğin teknik sahasına girmiş olsunlar.

Bu ne biçim bir mantık, bu ne büyük bir bakış açısı sorunu böyle yarabbi...

Bilgiyi tekellerinde sanan, böylece eğitimi belli bir kesime ait zannederek herkes için hak olan gelişimin de önünü tıkayan, en önemlisi de böylesi tekelci niyete sahip zihniyetlerle mücadele en az gıda hileleriyle ve ilaç suistimalleriyle savaş kadar büyük önem arz ediyor demek ki.

Bu gidişle yakın bir gelecekte evde yoğurt yapan ev hanımlarına da karşı çıkarlar kesin!

"Bir mamül üretmek sadece bizim işimiz" diyerekten...