Ruh da bizlerin mahremiyetidir!

Bu nedenle orayı her bilgi ve yayınla kirletmeyin!

Dikkat ediyorum:

"Sıkılıyorum, takıntım var, mutsuzum, üzülüyorum" diyenlerin kahır ekserisi kitap okuyan kesimden çıkıyor.

Bu kişiler genelde psikoloji içerikli yazı ve kitapları tercih ediyorlar.

O sebeple bu kişilerin çoğu, "Bir yazı okudum iyi geldi, size şunu tavsiye ederim insanın ruhunu acayip rahatlatıyor" deme eğilimindedir.

Okudukları kitaplar genel manada iki tür zehirli içerik sunuyor:

Bir bölümü dini niteliklidir. Onlar dini usul ve yaklaşımlarla insanları ruhen rahatlatma eğilimindedir. Oysa ruhlar için bu böcek zehri demektir.

Diğer ve daha geniş bir kesim de var ki onlar da NLP, Kişisel Gelişim, Psikoloji vb. adlar altında (güya bilimsel) görünümlü fare zehri sunarlar okuyucularına.

Bunlar meditasyon, yoga, egzersiz, düşünme tekniği, terapi vb. adlar altında ruhları özünde rahatlatmaya çalışırlar.

Bu temel hata; bir esnafın müşterisini kazıklayarak o an cebine giren fazlalıkla keyiflenmesine, daha sonra (uzun vadede) ise müşteri kaybederek iflas etmesine, kökten ve daha büyük zarar etmesine benzer. 

Daralan ruhları derhal rahatlatmaya dönük olan bu tür "pozitif görünümlü negatif çabalar" işte tam da bu örneğe benzer! 

O yüzden günümüzdeki esas sorun sadece okumamak değil; bilinçsizce okuma alışkanlığıdır.

Bu sebeple önümüze gelen - getirilen her kitabı, yazıyı ve makaleyi okumanın zararı hiç okumamaktan daha fazladır.

Hiç okumayan en fazla bilmez. Bilmemenin zararı günlük yaşamın olağan akışı içerisinde yaşayıp giden bizim gibi ortalama bir vatandaş için çok hayati değildir. Bugüne kadar Srilanka'nın başkentini bilmeyişimin hiçbir eksikliğini hissetmedim yaşarken. Üçgenin iç açılarının toplamına denk gelen rakama da fazla ihtiyaç duymadım!

Aynen bunun gibi!

Halbuki yalan - yanlış şeylerle dolmak beyni zehirle doldurmaktır.

SAKINCASI

Bunun önce zıddına, ardından da etkilenmeye hassasiyeti artırması olarak ifade edebileceğim iki temel sakıncası vardır!

Mutluluğa, ruhsal rahatlığa vs. önem vermek, bunu hedeflemek, bunun yol ve yöntemlerini göstermek / öğrenmek beyinleri bu yaşantıya gereğinden fazla duyarlı hale getirmek demektir. Buna "farkındalık artışı" denilir.

Bu türden pozitif duygusal durumlara duyarlı hale gelmek - getirilmek otomatik olarak zıddına da duyarlı hale gelmeyi beraberinde getirir. Biri diğerinin zorunlu sonucudur çünkü.

Sözgelimi kişiyi gündüze duyarlı hale getirirseniz haliyle geceye de duyarlı hale gelecektir. Kavuşmaya duyarlılığı artırırsanız bu sefer de ayrılığa olan hassasiyet artacaktır!

Duyarlılık artışı etkilenmedeki artışa yol açar. Bu etkilenmedeki artış da duyarlılıktaki artışın zorunlu sonucudur!

Günümüzdeki sorunların gözden kaçırılan en önemli nedeni; insanların bu tür zehirli bilgilerle ve yayınlarla pozitif ruh hallerine gereğinden fazla duyarlı hale getirilmeleri, böylece zıddı olan duygusal yaşantılara olan hassasiyetlerinin durduk yere artırılmasıdır.

Ne demiştim:

Duyarlılık artınca zıddına hassasiyet; hassasiyet artınca da etkilenmek artar!

Öyle ya kolunuz sıcak bir su ile yandığında, deride bir hassasiyet oluştuğunda o bölgeye yapılacak en ufak bir temas ilgili noktada travma niteliğinde acıya yol açar!

O yüzden kişisel bazda yürüttüğüm hareketin sloganı şudur:

"Ruhuma Dokunma!"