Bugünlerde aynı sanal dünyada ünlü bir tıp profesörünün kaleme aldığı bir yazı dolaşıyor. Bu yazıda şeker ile kanser arasındaki direkt ilişkiye dikkat çekiliyordu.

Bu yazının satır aralarında, "Peki doktorunuz size bunu niye söylemez" diye çarpıcı bir soru soruluyor, "Belki de sizi sadece kendisi tedavi etmek istiyordur" şeklinde yine en az sorunun kendisi kadar çarpıcı bir cevap veriliyordu.

Buna inanmakta zorlanıyorsunuz, biliyorum. Ancak unuttuğunuz bir şey var: Artık bazılarının egosunun birilerinin eks olmasından bile daha öncelikli olduğu, yumurtanın pişirilmesi için komşunun evinin ateşe verilmekten çekinilmediği bir dünyada yaşıyoruz!

Malum, şekerin zararlarını hep dinleriz. Dikkat edin bu konu genelde kilo ve obezite sorunu ile ilintili olarak gündeme getirilir. Burada anlatıldığı üzere şeker ile kanser hücrelerinin beslenmesi arasında doğrudan bir ilişki varsa, kanser de günümüzün en amansız hastalıklarının başında geliyorsa soruyorum; neden şeker ile kanser ilişkisi şeker ile kilo ilişkisi kadar yüksek bir sesle dile getirilmedi hiç!

Bu konuda yazılan yazıları birkaç kere gördük, birkaç yerde de okuduk diyebilirsiniz belki. Ancak hangi tonda ve ne sıklıkla... Bu önemli.

Freni patlamış bir araba üzerinize gelirken uzaktan gören birilerinin cılız bir sesle ve en fazla bir - iki kere "tehlike var" demesi aslında susmaya mı daha yakındır yoksa ikaz edip uyarmaya mı!

Bu durumda tıp profesörünün, "Belki de doktorunuz sizi sadece kendisi tedavi etmek istiyordur" tespitine benzer cevaplar aramamız, mesela belki de toplumların kansere giden yolu daha baştan tam manasıyla önlemeleri istenmiyordur şeklinde yanıtlar bulmamız mı gerekiyor yoksa!

Bu kadarı da fazla diyorsunuz, biliyorum. İşin içindeyseniz bunlara fazla demezsiniz; az bile dersiniz. İnanın bana!

Düne kadar kolesterol konusunda çıtını dahi çıkarmayan, birkaç cesur kişi çıkıp da kral çıplak deyince dudaklarının ucuyla, "Evet aslında kolesterol zararlı değil" diyen koskoca bir tıp ehlini düşününce,

"Psikiyatride 100 kişiden ancak 12'sine doğru teşhis konuluyor" gerçeğini satır aralarında söyledikleri halde bu konuda en ufak bir rahatsızlık duymayan anlı şanlı tıp erbaplarını görünce yukarıdaki profesörün aradığı soruya da verdiği cevaba da, hatta benim aynı konuda söylediğim "bunlar az bile daha" sözüne de şaşırmamanız gerekiyor.

Böylesi bir noktaya gelen tıbbı ben çok iyi anlıyorum artık. Sorun sizlerin anlamamasında, daha doğrusu bir türlü anlamak istemeyişinizde.

Hala ona koşulsuz itaat edişinizde!

Öldü yerine eks oldu diyerek ölümü bile soğuklaştıran, böylece insan ölümünü insani kodlarından koparan,

Milletin moralle kanseri bile yenebilmesi, yine stresin kansere yol açabilen faktörlerden birisi olması gerçeklerine rağmen daha ilk teşhisin sonunda bile hastaların yüzüne pat diye "kansersin" denilmesini, bu sözden sonra hastaların birçoğunun (takriben) 6 ay yaşamasını, en önemlisi de kanseri öğrenme ile vefat arasındaki ortalama 6 aylık ilginç ilişkinin yıllardır bu sektörde en ufak bir sıkıntı teşkil etmemesini / önemsenmemesini de anlıyorum ben!

Dedim ya esas olan tüm bunları ve çok daha fazlasını sizlerin anlaması!