Ruhları olgun, kişilikleri oturmuş, görüş ve tahlilleri harika!

Sonra hep şu sorular beliriyor beynimde!

Mevcut eğitim uzadığı nispette ruhları çocuklaştırıyor mu?

Basiretleri bağlıyor, feraset nurunu söndürüyor mu yoksa!

İlkokul mezunu Niyazi amcanın siyasi tahlilleri akşam ekranlarda izlediğimiz gazeteci veya uzmanlardan daha az mantıklı görünmüyor gözüme; hatta çoğu zaman daha isabetli geliyor bana!

Yine hep düşünüyorum bu vesile ile:

Niye en iyi edebiyat kitabını edebiyat mezunları, özellikle de edebiyat bölümü hocaları yazamıyor?

Neden en iyi televizyoncu ve gazeteci televizyonculuk ve gazetecilik bölümünü okumuş olanların arasından çıkmıyor sürekli?

Niçin en muhteşem tarih yapıtlarını her zaman tarih profesörleri koyamıyor ortaya?

Niye ülkeyi en iyi yönetenler her zaman kamu, hukuk, işletme veya genel idare bölümünde profesörlük yapmış kişiler olmuyor? 

Teorik bilgi çoğaldıkça yaratıcılık, üretkenlik, sezgi, feraset, basiret azalıyor mu sahiden!

Teori arttıkça pratik geriliyor mu?

Hani bebek dünyaya ilk geldiğinde suya atılsa yüzebiliyor, ama yüzmeyi öğrenecek çağa gelince bu doğal yetisi birden bire kayboluyor ya, aynen bunun gibi!

İlkokul mezunu Niyazi amcaların tek talihsizliği diploma sahibi oldukları için sesleri gür çıkan, başkasını eleştirmekten kendi açıklarını unutan yüksek egolularla aynı devirde yaşamak mı yoksa!

Tarihin tamamında bile değil, sadece orta çağ tarihinde derinleşen kariyerli sayılıyor da ömrü boyunca köy işlerinin hepsinde, mesela tarımcılığın ve hayvancılığın her çeşidinde uzmanlaşan neden cahil sayılıyor!

Biri niye havalı, öteki neden ezik olmak zorunda!

Cevabını veriyorum:

İllaki eğitim kartellerinin tezgahından geçmek gerekiyor. İlla ki onlardan icazet alınacak! Yoksa sıfırsın!

Tekrar ediyorum:

30 yıl boyunca üniversitede ders anlatan hoca sayılıyor da 30 sene lokantasında kaliteli yemek çıkaran esnaf niye cahil kabul ediliyor!

Niçin işlerin teorisini bilenler kariyerli oluyor, pratiklerini bilenler ise çoğunlukla yetersizler sınıfından kabul ediliyor?

Niye böyle, neden böyle!

Kitap okumak öğretiyor da gözlemlemek, üretmek, yapmak, hayatı izlemek, işin içinde pişmek, kendi kendine okumak öğretmiyor mu! 

Sadece üniversitede okuyan bilmiş sayılıyor da onca değişik yol ve yöntemden öğrenenler niye ehil kabul edilmiyor! 

Birilerinin üst düzey teorik birikiminin az oluşu sorun oluyor da birilerinin üst düzey pratik eksiklikleri neden problem teşkil etmiyor hiç! 

Birilerinin kanı daha kırmızı da birilerininki siyah mı, neden böyle! 

Oradan buradan öğrenilenleri bir araya toplayıp kitap yazana saygı duyulur da bir yığın malzemeyi her seferinde ustaca bir araya getirip koca koca binalar diken bir inşaat işçisi niye hakir görülür! 

Kuru kuru okumak ve hatırda kalanları başkalarına anlatmak yapmaktan ve uygulamadan daha mı zordur!

Bunun tek bir nedeni vardır:

Algısal kodlama!

Böyle öğrettiler hepimize!

Beyinlerimizi böyle kodladılar!

Tek gerçek neden bu!

Oysa herkes kendi işinin uzmanıdır.

Ve herkes başka alanların cahilidir.

O halde birilerini uzman veya kariyerli kabul etmeye, birilerini ise cahil ve eğitimsiz saymaya artık son verelim!

Unutmayalım:

Hepimiz en az bir alanın alimi, buna mukabil bir çok alanın cahiliyiz!