Karakterlere baktığınızda bu filmin bebeklere, en fazla kreş çağı çocuklarına hitap ettiği aşikar...

Evet...

TRT ÇOCUK'taki PEPE çizgi filminde çizgi veletler dönüp dolaşıyor, benim güçlü bir babam var, babam, babam canım babam deyip duruyor...

6 yaşındaki kızım da onlara bakıp diyor ki:

"Ne kadar ayıp, babası olmayan çocuklar şimdi nasıl da üzülüyordur."

Ne diyesin!

Birisi ufacık bir çocuk; diğeri koskoca TRT...

Güya babayı, baba sevgisini öğretiyor...

Ey TRT, baba sevgisi fıtridir. Senin kafa ütüleyen manasız tekrarlarınla öğretmene gerek yok.

Sonuç: Bu ülkede koskoca sandığımız dağlar her seferinde fare doğurmaya ne zaman son verecek acaba!

Sonuç: Yaratıcı bir zekası olmayanlar, dolayısı ile de özgün ve zengin senaryosu bulunmayanlar sığ içerikli ve bol tekrarlı yapımlarla çocuklarımıza değil; kendilerine kazandırıyorlar aslında, olay bu...

Gına getirici tekrarlarla hitap ettikleri bebeklere üçgeni, kareyi, dikdörtgeni, rakamları, hatta toplama ve çıkarma işlemlerini öğretmeye çabalıyor.

İlkokulda edinilmesi gereken bilgileri bebeklik döneminde, en fazla kreş çağında vermeye çalışmayı eğitim sanan, yine yaşamın içinde zaten kazanılan kavramları ekran başında öğretmeyi marifet zanneden bu yapımlar acaba hangi psikolojik ve pedagojik analizlerden geçiyor!

Bizler yaratıcılıktan ve gerçek manada eğitici vasıf taşıyan senaryolardan uzak olan bu yapımların bir hedef saptırma ile bu eksiklerini maskelemeye çalıştıklarını, bunun için de kreş çağı çocuklarına ilkokul çağı çocukları muamelesi çektiğini ne zaman fark edeceğiz?

Araya serpiştirilen "canım sıkılıyor" sözleriyle ufacık çocukları daha kreş çağı döneminde duygularına kilitleyen, can sıkıntısını problem gibi gösteren, bu yönde olumsuz nitelikli bir farkındalık oluşturan bu yapımlar "sonuçta öğretiyor" denilerek masum görülemez.

Bir çocuğun gereken bilgileri öğrenememesinden daha büyük sakıncaları vardır, bir bilgiyi olması gerekenden çok önce edinmesinin!

En başta bu ilk başlarda doğal mecrasında akması gereken ilgi ve eğilimlerin yönelimini bozar. Asıl öğrenecekleri çağa geldiklerinde öğrenilmesi gereken şeylere karşı umursamazlık içine girmelerine, ilgisizlik duymalarına yol açabilir.

Velev ki hiç bir sakıncası olmasa bile niye bebeklere ilkokul çağı çocuğu muamelesi çekilsin ki!

Diğer yabancı çizgi filmlere bakın, hepsinin aile bazlı işleyen içerikleri, zeka ürünü, gündelik yaşamın olağan akışına uygun ve son derece özgün denilebilecek senaryoları vardır.

Bir de PEPE'ye bakın!

Benim bir babam var...

Benim canım babam...

Benim güçlü babam... (Güce bu denli önem atfetmek? Bu denli güç vurgusu?)

Uyduruk sözlerle bezenmiş bir (1) melodinin gına getirici tekrarları...

Dönüp dolaşıp, "Offf, canım sıkılıyor" vurgusu?

Bebekleri daha ufacık yaşta bu insani ve gelip geçici bir duygu üzerine kilitleme, dikkatleri sık sık bu noktaya çekme, sıkıntıya koşullama çabası?

Bebeklere kareyi, renkleri, sayıları, hatta dört işlemi öğretmeye dönük manasız ve şaşırtıcı gayret...

SONUÇ

Birilerinin özgün, kaliteli, dolu dolu senaryo üretme yetersizliklerinin bedeli bebeklerimize ilkokul çağı çocuğu muamelesi çekmek ve bunun bir dizi komplikasyonu olmamalıdır!