Bazı adaletsizlikler sizi hiç acıtmaz. Buna gülüp geçersiniz. Ancak bazılarının ki yüreğinizi dağlar, sonra da deler.

Mesela adaletsizliklere mütedeyyinlerin devrinde maruz kalmak çok dramatiktir; üstelik bu durum acıların en büyüklerindendir.

Sözgelimi 1 saat mesafedeki bir komşu iline dizel arabanızla gidip gelmek tam 50 TL. Tam iki kilo et parası...

Yazıktır, günahtır...

Bu mesafe - rakam arasındaki adaletsizlik zulümlerin en büyüklerinden değil midir!

Bugün gazetelerde zamlı temmuz ayı memur maaş tablosu yayınlandı. İşe yeni başlayan 1/12 yani lise mezunu bir imam 1/4'ü olmuş bir diyetisyenden fazla maaş alıyor.

Ayıptır, Allah'tan korkmak lazımdır!

Komünizmde devlet her şeyin sahibi denilir. Bu yüzden çok eleştirilir. Her şeyden % 18 vergi alan bir devlet de o ülkedeki her şeyin ortağı yani sahibi değil midir?

Bir işletmenin makul kar miktarı zaten % 20'dir. Devlet kafadan çoğu şeyde bu oranda bir vergi alarak ülkedeki hemen her şeye ortak olmuş olmuyor mu?

Ortak olmak sahip olmak değil midir?

Tekelci taşeronlar eliyle işçisini asgari ücretle çalıştıran, gücü yetmediği için ödeyemeyen vatandaşına faiz uygulayan bir ülkede kimse bana din - iman dersi vermesin!

SONUÇ

Her şerde bile bir hayır vardır lafı boş değil. Bunları düşününce üzüldüm lakin bir açıdan da sevindim. Çünkü millet olarak hepimizde ortak dert olan iktidara kim gelecek, kim gelse daha iyi olur düşüncesinden - derdinden kurtuldum.

Artık hiç önemsemiyorum. Kim gelirse gelsin!

Evet, kim iktidar olacak diye artık hiç bir tasam yok!

Çünkü kim olsa iktidarda en fazla bu türde ve oranda haksızlık yapardı zaten!

Zira daha fazlasını bu bünye kaldırmaz!

Onların ki hiç olmazsa bu kadar ağırımıza gitmez!

Bizler her devirde çim olduktan sonra üzerimizdeki filler sevişse ne olur tepişse ne olur!