Velev ki hataları olsa bile!

Ben hatasız kul olmayacağını biliyorum! 

Mısır'lı babanın şehit olan kızı Esma'ya yazdığı şiiri dinlerken içli içli ağlıyor. Malum, gülmenin sahtesi olabiliyor; ama gözyaşı sadece yürekten dökülüyor!

Ağlamak vicdan güzelliğidir. Yürek yumuşaklığının göstergesidir. Kalplerin taşlaştığı, ruhların nasırlaştığı bir dünyada ağlayabilmek kolay bir şey değildir.

Başka ne yapsın başbakanımız?

Savaş mı açsın tüm zalimlere?

Hangi birine?

Koca bir milletin bin çeşit hakkı onun omzunda. Bir çırpıda ülkesinin tüm kazanımlarını nasıl mahvetsin; bu kolay bir şey mi!

Bir yeri yapayım derken daha büyük şeyleri devirmek ancak uzaktan gazel okuyanlara kolay görünür! Çünkü karısını boşamak sadece bekara kolay gelir!

Birilerinin dediği gibi o ülkesine ihanet niyeti taşıyan birisi olsa onca mazeretin bulunduğu şu süreçte sokar ülkemizi savaşa, verir en büyü zararı! Maksadı ihanet etmek olsa bu ülkeye!

Onca tahriklere ve badirelere rağmen sürekli soğukkanlı davranması ve ülkeyi bilinmezler girdabına sokmaması ülkesini ne kadar çok sevdiğinin göstergesidir!

O üzerine düşeni yapıyor!

Mesela klasik, kokuşmuş, pasif, silik üsluplu, en çok da suçlu ve statüko koruyucu bürokratik konuşma kalıplarını yerle bir etti!

Daha ne yapabilir ki!

Başbakan demek sınırsız bir güce sahip olmak demek değildir ki!

Savaş mı açsın Suriye'ye yahut Mısır'a; daha ne yapsın!

Bağırıyor, haykırıyor; vicdani mes'uliyet duyuyor besbelli ki.

Sorumluluk makamındaki duyarlı bir vicdan için ne zor bir şey bu!

Sadece kendinden sorumlu olsa, tek başına Suriye'ye dalar; buna yürekten inanıyorum. Ne çocuklarını, ne ailesini, ne de kendi canını düşünür!

Ama koca bir ülkenin her şeyini bir anda mahvetmek var; bu işi bir başbakan olarak yaptığında.

Üç - beş bin masum insan kurtarayım derken nice masum bebekleri ateşe atmak da var; böylesi bir sorumsuzluk serüveninin sonunda!

O bunu biliyor, omzundaki ağırlığın farkında!  

Sonuç; çaresizlik ve akan gözyaşları haliyle...

Ağlayamayanların, bilakis kıs kıs gülenlerin dünyasında ağlayabilen bir başbakana sahip olmak ne büyük bir nimettir!

Kalp öldüren, ruh nasırlaştıran, vicdan söndüren makamlarda - mevkilerde hala ağlayabilen bir insan olarak kalabilmek onun en büyük başarısı! 

Hata varsa eleştirelim!

Kötüleme maksadı taşımayan; kötüyü yıkıcı, iyiyi yapıcı yönde olan her eleştiri doğruya götüren bir ışıktır.

Ama eleştiri ruhu içinde boğulmayalım; bu hal gerçekleri görmemize engel olmamalı!

Ne mutlu ki ağlayabilen bir başbakanımız var bizim!