Acıyı hissediyorsa birazdan asılacağını unutmuştur en fazla!

Gideceğiz yakında tasalanma!

Rahat ol ve herkese gülümse bu yüzden. Bu, götüreceğin en büyük kazancın olacak! Orada para geçmez bilirsin.

Sınırsız iyilik yaparak küpünü doldurmaya bak! Başkasının doldurduğu küp bankada durur. Senin ki manevi, çıkacağın sonsuzluğa senle beraber gelir.

Arkadaşın kapris mi yaptı sana; gülüp geç. "Gideceğiz yakında asıl yurda" de, hemen...

Oraya dik ufkunu, derdine değil! Bir tek ufkun var elinde; mesele onu nereye diktiğine bağlı!

Daha önce oraya kimler gitti sizin çevreden onları düşün düşüneceksen!

Dayın, amcan, deden, halan seni karşılayacaklar varınca.

"Sen de mi geldin; kimler kaldı dünyada, onların durumları nasıl" diyecekler sana. Seni merakla karşılayacaklar.

Kapını çalan küçük büyük her derde, "Zaten öleceğiz be" diye tepki ver. "Ben seni değil, en fazla ölümü önemsiyorum" demiş ol ona!

Seni bekleyen ölümün yanında bu sorunlar sorun olduklarına utansınlar! Sen sürekli onu önemsedikçe kendisini bir şey sanır tüm dertler; garip triplere - havalara girer, öyle gelirler üstüne!

Kıyasla ölümle hemen; küçülsünler gözünde iyice.

Ölümle kıyaslanmayan her tasa büyür.

Sana karşı sürekli efelenir.

Buna izin verme.

Kıyasla onu her seferinde ölümle.

Öleceğiz nasıl olsa de ve gülümse... Ölüme bile gülümsediğini gören bir dert sana hangi yüzle gelebilir daha! Alamayacağı bir kapıya hangi dilenci uğrar!

Sadece hayata / yaşamaya kilitlenmiş bir ruhun ufacık acılarda bile tadı kaçar. Biraz da onu ölümle ilişkilendir. Tadı tuzu yerine gelsin hayatının. Çünkü hayatın bir ucu yaşamaksa öteki ucu ölümdür...

Ölümü hatırlayan bir ruhun dağ sandığı acılar bir anda tuz buz olur!

Yaşadığın atak mı geldi yine; gülümse ve nasıl olsa öleceğiz bir gün de!

Yaşadığın yoğun bir hüzün mü; aynı şekilde yap: "Bir kısmı bitti, çok azı kaldı yaşamımın" de. Ama peşinden gülümsemeyi ihmal etme.

Ölümle irtibatı sağlanmamış bir hayatın gerçekle olan ana damarı kopmuş demektir. Damarı kopan her bünye acı çeker elbet!

Ölümü öcü gibi gösterenler, bize sadece yaşamayı öğütleyenler ruhumuzda bataklık inşa ettiler yıllarca! Onlar tahtaya vur dediler, dertler de ruhumuza vur anladı; oraya vurdu haliyle!

Kapını hangi sorun çalarsa çalsın; hep bu cümleyle aç kapıyı: "Hoş geldin, nasıl olsa ölüm var" diyerek!

Kanser olan kolundaki çıbanı dert eder mi! Sen kanseri unutmuşsun o yüzden kolundaki çıbanlar sana dayanılmaz bir dert gibi tesir ediyor.

Ruhuna ölümü göster, uyduruk sorunları dert etme huyunu bıraktır ona!

Bu sana bağlı, vereceğin tepkiye.

Takıntın mı geldi; "Nasıl olsa öleceğiz, az zaman kaldı" de ve işine gücüne bak! Ama gülümsemeyi ihmal etme. Gülümsemek için mutlu olman gerekmiyor, bunu sakın unutma!

Küstün mü, hakarete mi uğradın, uykuların mı gelmiyor, ümidini mi yitirdin?

Ne fark eder ki.

İlacı aynı!

"Nasıl olsa öleceğiz" de! Ama bu cümlenin ucuna mutlaka gülümsemeni iliştir! Sonra işine gücüne bak! Bu üç ayak sacı ayakta tutan üç ayağa benzer.

Bu hali tarzın haline getir.

Nasıl olsa öleceğiz demek işin sırrıdır. Sır burada saklıdır!

Nasıl olsa ölecek değil miyiz!

"Bir sürü eş ve dost, akraba gitti. Bizi bekliyor. Asıl hayat orada başlayacak. Ben şuan yolcuyum burada. Ne gölge umurumda ne ayağıma batan diken" de! Gölgeyi de önemseme fazla, dikeni de.

Dik ufkunu oraya! Sen ölüm yokmuş gibi yaşarsan ruhun da sana yaşam yokmuş gibi karşılık verir.

Hangi dert kapını çalarsa çalsın o kapıyı açarkenki sözün, "Nasıl olsa ölecek değil miyiz" olsun!

Misafir, "Hoş geldin" sözünden hoşlanır; dertler ise böyle karşılanmaktan!

Dertleri doğru karşıla ki geldiklerinde seni üzmesinler; bilakis sevindirsinler!

Dertleri dert yapan gelip - gelmemeleri değildir; senin onları nasıl karşıladığındır!