"Gönülde şimdi gam var. Ey neşe, şimdi gelme. Misafir Üstüne Misafir Olmaz!" 

Şimdiki algı ise şu:

"Ey vatandaş! Ruhunda hüzün değil, depresyon var! Sen hastasın! Şimdi gelmezsen riski çok yüksek! Bir saniye kaybetme, hemen gel!"

UYARIYORUM:

Ruh sağlığını korumanın birinci yolu psikiyatri söz, demeç, yazı ve uygulamalarından şiddetle uzak durmaktır! Tıpkı dede ve ninelerimiz gibi!

Bu statüko ve onun özgüveni düşük yaveri psikoloji önce hastalık algısı sonra hasta icat ediyor. Çünkü hastalık algısı oluşunca hastalık zaten oluşur! Tıpkı kanser inancı oluşunca çökerten kanser psikolojisinin oluşması gibi...

Böylece merdiven çıkarken kalbi çarpan gülüp geçiyor ama adına panik atak dediği zamanki çarpıntıdan doktora koşuyor millet! Bu statükonun inşa ettiği hastalık algısı yüzünden!

Hüzne depresyon adı takarak önce sen hastasın diyor; evvela buna ikna ediyor. Sonra da, "Aaa ben hastaymışım, hasta ne yapar dr'a gider, O zaman ben de öyle yapayım bari" inancı ve eğilimi inşa ediyor.

Hangi depresyon bir anda en sevdiği yakınını kaybeden kişinin acısından daha ağırdır? Biri normal de diğeri niye anormal oluyor?

Çünkü birine normal diğerine hastalık demişler. Öyle buyurmuşlar. Statüko böyle tanımlamış. Bozuk felsefi kanaatini bilim diye yutturarak! Serotonin, anomali, patoloji, prevelansı, epidemiyolojisi vs. diyerek, böyle alengirli kavramlarla bilimsel süsü vererek!

Sevgi de hüzün de korku da duyguların değişik yaşanma türleridir. Bunlar birer duygu biçimidir sadece. Her duygu yaşanmalıdır. Her duygunun bir yaşanma yeri ve vakti vardır. Düğünde sevinç duygusu cenazede elem ve yas duygusu yaşanır. Her şeyi tanımlama ve kategorize etme hakkını kendinde gören bu statükoya göre birinin çoğu makbül; diğerlerinin çoğu ise hastalıktır. Maşallah! Mantık bu!

Bu mantıkla inşa olmuş beyinler de sınav öncesinde heyecan arttığı için psikologa, evlilik sürecinde ise heyecan azaldığı için mahkemeye koşar! Görüyorsunuz birinde varlığı diğerinde yokluğu sorun: Niye böyle? Böyle tanımlamışlar, bizi böyle inandırmışlar! Mesele patoloji meselesi değil; algı meselesi.

Ama bizi etkiliyormuş. Borç çilesi de insanı etkiler, ayrılık acısı da... İnsanı her etkileyen şey hastalık olur mu! Psikiyatri ise olur! Ama uzun sürüyormuş. 15 gün falan... Borç çilesi bazen 120 ay sürüyor. Aldığınız krediye bağlı. Mantık bu işte! Devlet antidepresana ödeyeceğine bu kişilere düşük faizli kredi verse daha iyi eder bence.

Uyarıyorum:

Boş yere kimyasal yükleyerek beyin kimyanızı allak bullak eden bu statüko şifa sağlamıyor; hastalık ve hasta üretiyor. Abone yaratıyor kendisine...

Adeta kendisi olmazsa ruhumuz mahvolurdu havasındaki bu statüko 100 sene öncesine kadar ruh sağlığımızın daha iyi olduğunu bile göremiyor!

Ruhsal sorun artışındaki en büyük neden psikiyatrist ve ona özendikçe kendisini daha değerli hisseden psikolog sayısındaki artıştır.

Çünkü bunlar arttıkça hatalı mesaj daha fazla çoğalıyor. Böylece hasta eden hastalık algısı daha fazla yaygınlaşıyor.

Dedelerimizin ninelerimizin serotoninleri niye hiç düşmüyordu? Çünkü onların beyninde ruhsal hastalık algısı yoktu. Bu gözle bakmıyorlardı yaşadıklarına.

Sonuç:

Yıllardır, "Hasta değilsiniz; hastalık algısı hasta ediyor sizi." diyorum ben! Bu inancı statüko kuruyor beyinlerinizde diyorum.

"Yalancıktan hastalanan sahiden hasta olur diyor ta 1400 sene öncesinden; peygamber efendimiz H.z Muhammed (SAV)

Kaygısız bakan, zihnini belli duygulara ipotek etmemiş her aklın yolu bir çünkü.