Oysa belli bir siyasi görüşe sahip olmak demek belli kalıplara girmek demektir. Kalıplara girmek ise gözleri kör, vicdanları da sağır eden bir fanatizme tutsak düşmek anlamına gelir. Böyle olunca zihinler artık bir algılama hatası zincirine bağlanmıştır.

İnsan insanlara kızınca onların sahip oldukları değerleri de sorguluyor, o değerlere karşı da tavır almaya başlıyor. Böyle tuhaf bir eğilim mevcut insanoğlunda. Oysa hiçbir dinsel, siyasal yahut ideolojik değer insanlara üçkağıtçı olun, samimiyetsiz olun vs. demiyor. İnsanların kabahatlerini değerlere mal etmek ucuza menfaat ve adam devşirme sinsiliğinin üstü örtük bir tezahürüdür.

Bazen sağ siyasete kızıyorsunuz bu vb. sebeplerle. Solu kolaçan etmeye başlıyorsunuz. Oradaki manzaranın da aynı olduğunu görüyorsunuz! Buradaki temel gayret de adam devşirme ve abone edinme odağı etrafında dönüyor. Temel mesaj onlar çok kötü bize gelin şeklinde çarpıyor gözlere!

Hatta burada daha fazla bir düşünsel katılık ve sol jargon vurgusu kendisini belli ediyor.

Bir hata yapıldığında diğer hata kaçınılmaz oluyor galiba. Hata en baştan belli bir kalıba girmemizde! Biz bir kalıba girip o kalıp için çalışmaya başlayınca başkaları da başka kalıplara giriyorlar. Çünkü bir reaksiyon ve savunma ihtiyacı oluşuyor bilinçaltlarında!

Yanlış yanlışı, hata hatayı besliyor.

Çözüm sadece ortak ve insani değerleri daha fazla öne çıkarmakta! Önce bunun belli başlı parametrelerini çok iyi tespit etmekte, sonra da sürekli bu yönde bir gayret içine girmekte.

Böylece başta insanı sonra ise toplumu günden güne çürüten, "Biz en doğru yoldayız; siz ise külliyen hatalısınız" kurgusunu geçersiz kılmakta!

Aksi halde araştırmacı denilen gazetecilerin bile araştırmadığı, her meseleye sadece belli bir siyasi görüş penceresinden bakma sevdasına meftun düşüldüğü, kimin hangi konuda ne söyleyeceğinin en az on sene öncesinden belli olduğu kör, bağnaz ve katı bir düşünsel ve vicdani yapı gelişiyor.

Bu şekilde düşünce körleşince vicdan sağırlaşıyor!

Böyle olunca doğrular ve yanlışlar değil; bunları kimin yaptığı önem kazanmaya başlıyor.

Doğru insanların yanlışları yanlış denilen insanların doğruları kadar bile değer görmez oluyor sonra da!

Duygular ölmeye başlıyor haliyle!

Tüm bunların sonunda ise insan, ruh, vicdan, duygular, adalet, toplum başta olmak üzere her şey kaybediyor.

Velhasıl insani çürüme tam gaz sürmeye devam ediyor.

Siyasi görüşler çimlerin üzerinde tepişirken insaniyetin ve insanlığın canı çıkıyor altta!

Bu durumda üstte kimin ne kadar ve nasıl tepiştiğinin fazlaca bir önemi kalmıyor haliyle! 

Altta insanlık ezilirken kimin tepişmesinin kiminkinden bilmem ne kadar farklı olduğunun bir önemi kalır mı!

Ha seninki ondan üç tekme fazla ha onun tepişmeleri seninkinden beş eksik; ne farkeder ki!

Unutmayalım:

Kavgada yumruk, filler tepişirken de tekme sayılmaz!