Sayın başbakanımız sıra dışı bir cami cemaati ferdi! Sanırım bu yönünü İmam Hatip okulu, lider olma yönünü ise büyüdüğü Kasımpaşa çevresi ve Karadenizlilik ruhu belirlemiş!

İşte bu yüzden bir cami cemaati gibi efendi, mülayim ve uysal... Aaynı zamanda da Kasımpaşa gibi yiğit, haşin ve kurnaz! Karadeniz gibi sert, inatçı ve ısrarlı! 

Bu yüzden o sadece halim - selim ve ibadetini yap, suya sabuna fazla dokunmacı birisi değil. Sanırım onu farklı ve lider kılan da burası. Birilerinin zannettiği üzere sadece iyi bir hatip olması falan değil yani. Rahmetli Erbakan da iyi bir hatipti lakin kayda değer bir seçim oranı yakalayamadı hiç.

Saygıdeğer başbakanımız geçen gün ilimizdeydi. Bir köyden geçerken çok değer verdiği çocuklara yine oyuncak dağıtmış. Bu esnada bir çocuk başbakanımıza elma ikram etmiş. Ardından da, "Ben oyuncak istemiyorum başbakanım. Bu yolların yapılmasını istiyorum. Yapılırsa o elma size helal olsun. Yapılmazsa haram olsun" demiş. Ekranlara da yansımış bu olay, ben izleme fırsatı bulamadım.

Bu olay üzerine hemen cep telefonunu çocuğa uzatan başbakanımız, "1 ay içinde beni ara, yollar yapılsa da ara yapılmasa da mutlaka ara" demiş.

Sonra miting konuşmasında sert bir dille, "Ana yollar iyi ama ara bağlantı yolları da yapılacak. 6 ay sonra tekrar geleceğim, kötü şeyler olabilir" tarzında bir şeyler diyerek ilin bu işlerle ilgili tüm üst düzey bürokratlarını uyarmış!

Daha iki gün ya geçti ya geçmedi. Şehrin görece olarak biraz uzağında olan evimizin bulunduğu muhitte kaç aydır 500 metrelik tozlu yollardan evimize gidip - geliyoruz. Altı üstü 500 metrelik mesafe...

Bugün baktım ki bırakın evimizin önünü aradaki son derece tali duran ve pek kullanılmayan bağlantı yolunda bile asfalt dökme makinesi çalışıyor. Bu yazıyı yazarken hala sesi geliyor.

Hep diyorum:

Lider olmak böyle bir şey!

Devletbabanın başında baba gibi adam görünce seviniyor. Bu yüzden akademik kariyer yahut etiket türü göz boyalarını falan yemiyor millet...

Sözkonusu ülke yönetimi olduğunda güler yüz, efendilik ve mütevazilik vs. de yeterli gelmiyor ona. Çünkü hakikaten bunlar yeterli değil! Bunu sürekli sezinliyor, en önemlisi de yıllardır deneyimliyor.

Millet yeri geldi mi kükreyerek yürek soğutan, yeri geldi mi haykırarak süre tanıyan yani tatlı - sert otoriteleri seviyor.

Tıpkı öğrencilerin en çok tatlı sert müdürleri sevmesi, yine aynı şekilde çocukların en fazla tatlı sert babalara gizli hayranlık ve saygı duyması gibi.