Her yerde kötülüğe hizmet eden öyle sinsi bir psikolojik savaş var ki. Kimisi iyilik kılığı altında kimisi alenen kötülük çıplaklığı içersinde hep aynı değirmene su taşır halde birbiriyle yarışıyor. Kimisi yukarı ki yoldan kimi de aşağıdaki patikadan geliyor lakin hepsi de testisindeki suyu aynı değirmene boşaltıyor. Bu değirmen hep aynı şeyleri öğütüyor: İnsanlık!

"İnsanlık ölmüş! İyi kimse kalmamış. İyilik edilmemeliymiş kimseye. Yoksa insan pişman oluyormuş" vs.

İyilik adı altında ticaret yapanlar, bu yüzden yaptıkları iyiliğe karşılık göremeyince hemen feryadı basanlar bu sinsi psikolojik savaşın baş aktörleri. Sağ - sol, az dindar çok mütedeyyin hiç fark etmiyor. Her kesimden yığınla oyuncusu var bu senaryonun!

Oysa insanlık serüveni her devirde olduğu gibi gayet tabi akışında seyrediyor. Şuan olup bitenlerin eskiden olanlardan nicelik dışında fazla bir farkı yok aslında. Kötülerin sayısı arttı sadece, kötülük türleri hep aynıydı. Kötülerin sayısı ise bozulma hızlandığı için değil; nüfus katlanarak arttığı için bu denli çoğaldı.

Kötüler her devirde vardı. Haliyle kötülükler de. Sanki eskiden hiç kötü ve kötülük yoktu da sadece günümüzde varmış havası hakim her yere! Bu görünüşte kötülükleri eleştiren ama dayanağı gerçekçi olmayan sureti hak kılıklı tutum ruh karartıyor, moral bozuyor, kişileri atalete sevk ediyor. Sağdan yaklaşıyor lakin soldaki uçuruma yuvarlıyor toplumları.

Günümüzde cinayetler var evet. Lakin ilk cinayeti ilk insan aynı zamanda ilk peygamber olan Hz. Adem'in evlatları işledi.

Tek insanlık düşmanı son yüzyılda yaşayan Hitler, Mussolini, Saddam mı sanıyoruz yoksa? Tarihte ne Firavunlar, ne Nemrutlar, ne Zalim Haccaclar, ne Moğollar yaşadı. Dört halifeden üçü şehit edildi; peygamberimizin vefatı üzerinden daha yarım asır bile geçmeden! Günümüzde en azılı kafir bile Hz. Muhammed adını duyunca az çok hürmet ediyor!

Günümüzde banka soyuluyor; eskiden ahırdan at çalınıyordu.

Günümüzde kuyumcu yağmalanıyor; eskiden çadırlar kundaklanıyordu.

Günümüzde petrol için savaş çıkıyor; eski devirde kralın daha fazla toprak, daha geniş coğrafyaya hüküm sürebilme sevdası yüzünden çıkardı çoğu zaman!

Eskiden birisinin kafasını bozdunuz mu karnınıza kılıç sokardı; şimdi en fazla laf sokuyorlar böylelerine! 

Eskiden yardımlaşma daha mı iyiydi? Eskiden ki kıt koşullar yardımlaşmayı zorunlu kılıyordu sadece. Eski devirlerde yaşamış herkes ortak menfaatleri yardımlaşmayı gerektirdiği için daha çok yardımlaşıyordu. Şimdi imkanlar çoğaldı, birilerine duyulan ihtiyaç azaldı.

Eskiden devlet örgütlenmesi bugünkü kadar iyi değildi. Şimdi vatandaş devlete vergi veriyor. "Benim zamanım yok, hangi birine ulaşayım ben; al ücretini, sen benim yerime yardım et, korunması gerekeni sen benim adıma koru" demiş oluyor. Yani günümüz insanı yardım etmeyen bencil kişiler değil o kadar da! Sadece yardım el ve yöntem değiştirdi.

Evet günümüz insanı iki kişi kavga ederken pek karışmıyor çünkü bunun için kurallar koymuş, hukuk tesis etmiş, parasını vererek kolluk kuvvetleri kurmuş, onları bu işle görevlendirmiş! Devir iş bölümü, yapılanma ve sistematik olma devri.

Velhasıl günümüzde ne kötü sayısı eskiye oranla çok kötü ne de kötülükler eski devirlere göre alabildiğine artmış vaziyette. Böyle gösterenler bizi derin bir karamsarlığa iterek üzerimize düşen vazifelerden bizleri alıkoymaya çalışıyorlar. Sen mi düzelteceksin boş ver demiş oluyorlar bizlere.

Oysa mesele düzeltme düzeltmeme meselesi değil. Çünkü hiçbir şey hiçbir zaman ideal manada düzelmedi, düzelmeyecek de. Her şey her zamanki gibi kendi doğal akışında işlemeye devam edecek yine!

Mesele sonuç değil; süreç... Mesele bizim nerede durduğumuz; mesele bizim ne yapıp ne yapmadığımız... Mesele toplum düzeleceği için değil; toplumun düzelmeyeceğini bilerek bir şeyler yapabilmekte... Yangını söndüremeyeceğini çok iyi bildiği halde ağzında su taşıyan bir karınca kadar olup olmamakta mesele.

Dünya ister eskiye göre çok kötü isterse eskiye nazaran çok iyi olsun. Sen bundan sorumlu değilsin. Bu her devirdeki olağan akış. Elbette yatağında akacak bundan sonra da. Sen elbette ki nehrin yatağını tersine çeviremeyeceksin. Kimse senden bunu falan da beklemiyor. Senden sadece üzerine düşeni yapman bekleniyor. Bu durumda kim nankör, kim vefalı, kim daha öyle yahut daha böyle olursa olsun! Sen nesin, sen nasılsın, sen nerede duruyorsun; bu önemli! Bu sonucu değil süreci önemli olan bir mesele!

Tıpkı Çin'e giden ve orada bir evlatlık alıp büyüten misyoner kadının kendisine, "Hangi birisini, burada böyle milyonlarcası var" diyen kötülük şakşakçısı Çinli'ye, "Ama benim karşıma Tanrı bunu çıkardı" demesi gibi.

Sen her şeyden sorumlu değilsin. Karşına çıkandan, üzerine düşeni yapıp yapmadığından sorumlusun sadece.

Dünyanın bir algı hatası sonucu gözüne eskiye nazaran daha berbat görünmesi seni aklamayacak yarın! "İnsanlık bitmiş vallahi" sözcüğünü içine birazcık hüzün katarak kullanman da... "Bu rüzgarı biz bilerek yolladık size. Sen yükselmek için uçurtma oldun mu karşısında, onu söyle" diyecekler!