_Niye?

_Biriksin diye! Kontrol edersen birikir!

_Birikince ne olur?

_Hasta... Yaşanmış duygular değil yaşanılmamış, içe atılmış, kontrol edilmişleri hasta eder adamı!

_Vay sinsi, senin niyetin demek beni hasta etmek!

_Eee ekmek teknesi! O kontrol etmezse, o içine atmazsa kim hasta olacak!

***

Uzmanların artık en esaslı derdi öfkeyi kontrol ettirmek. Bunun tekniklerini öğretmek, bunun eğitimini vermek!

Yani size öfkenizi kontrol etmeyi öğretenler aslında size hasta olmanızın yolunu öğretiyorlar!

Bunu yaparken çıktıkları yoldaki düz mantık şu:

"Öfke dışarıdan bakınca kaba ve kötü duruyor. Sonucu da genellikle ya kavga ya gürültü oluyor. Öyleyse kontrol edilmeli."

Yönlendirici baskın mantık bu!

Öfkeyi kontrol çabası bu basit ve düz mantığa dayanıyor; psikolojinin temel gerçeklerine, derin bilgiye ve basiretli - ferasetli bir yaklaşıma değil!

Oysa her duygu sağlıklıdır. Her duygu iş olsun diye yaratılmamıştır; bir amacı, belli bir gayesi, belli bir hikmeti vardır!

Öfkenin amacı uyandırmak, sınırları hatırlatmak, dolayısı ile ruhumuzu korumaktır. "Beni anla, bana haksızlık etme, yeter artık, dur lütfen, gelme üzerime daha fazla" mesajıdır öfke!

Ama çok sık öfke varsa?

Çok sık öfke de sorun değildir! Kişilerin alanına o kadar müdahale edilmiştir ki duyargalar hassaslaşmıştır. Çok müdahale varsa bu hassaslaşma da sağlıklıdır. Tolerans düştüğü için uyarma ihtiyacı artmıştır bünyede. Uyarma ihtiyacı arttığı için daha sık uyarıyordur organizma! 

Çare öfkeyi doğru ve doğasına uygun olarak tanımaktır.

Çare duygularımızın doğası ile ilgili olarak doğru bir farkındalık içine girmektir.

Çare öfkenin dilini doğru anlamak, statükonun yaptığı gibi öfke dilini kullanan kişileri değil; öfke diliyle mesaj verilen kişileri eğitmektir. Bu dille sana şu mesaj veriliyor; gör, anla artık demektir.

Statüko sorun olmayan sadece mesaj olan bir duyguyu sorun görmekle kalmıyor kişileri de karıştırıyor; öfkeye muhatap olanları değil de öfkenin sahibini tedaviye kalkıyor!

Bu yüzden bu statüko ne derse tamamen zıddını kabul etmek en doğru yaklaşımdır! 

Antidepresanlarla "suç beyninde", stres eğitimleriyle "suç ruhunda" diyen, böylece gerçek nedenleri maskeleyerek sorunları kalıcı hale getiren - besleyen statüko verdiği bu tür bilgilerle ve önerilerle şifa değil zehir saçıyor.

Bu yüzden zaten sorunlar uzman sayısı ile paralel bir biçimde artıyor; azalması gerektiği halde!