Duymadınız; çünkü böyle bir sorun türü yoktur.

Çünkü bu dallar olmayan sorunları hastalık ilan etmekle görevlidir. Gerçekten olanlarla fazla işleri yoktur. Uyduruk durumlara rahatlıkla bozukluk yahut hastalık derler lakin yer gök algı bozukluklarıyla doludur ama ona nedense bozukluk diye bir hastalık kategorisi ayırmazlar kitaplarında.

Çünkü algı bozukluğu der ve buna dikkat çekerlerse içinden tüm sorunların geçtiği ana kapı kapanır. Böylece bir sürü sorun türü daha yolun başında ruhlarımıza ulaşamadan işlevsiz kalır.

O kadar çok algı bozukluğu türü vardır ki!

Hacıya - hocaya güvenme denir. Bu abartılı bir genellemedir; çok ciddi bir algı bozukluğudur.

En fazla iki kişiye yardım edilir; kimseye yardım etmeyeceksin sonucu çıkarılır. Bu da koyu bir algı bozukluğudur!

Biriyle tartışır; sinirlenir, bir süreliğine gerilir. "Psikolojim bozuldu ya" denilir. Oysa bu bir psikolojide bozulma değildir. Bu olsa olsa bir algı bozukluğudur. Esas geçici olduğu gün gibi ortada olan olağan sürece "psikolojim bozuldu" gözüyle bakmak psikolojiyi bozar; bunu kimse görmez. Bu göremeyiş de algı ile alakalıdır.

Biriyle tanışılır, elektrik alamadım denilir; bir çırpıda belki de en hayırlı kısmet geri tepilir. Oysa her zaman elektrik yüzeysel bir görüşme ile alınmaz. Bu anlayış gereğinden fazla abartılan elektrik işini sadece fiziksel çekime indirgemektir. Bu ise tamamen bir algı bozukluğu ürünüdür.

Sadece sorunlar mı algı ürünüdür? Elbette ki hayır!

Severiz mesela; bu bir algı meselesidir aslında. Küseriz bu da bir algı sorunudur.

Gitme kararımız da bir algı sonucudur! Gidilmesi gerektiğini algılamışızdır. Geri gelme de öyle...

Ev almaya karar vermek de bir algı olayıdır. Ev alınması gerektiğini düşünmüş, böyle algılamışızdır.

Ömrümüz okullarda, daha fazla başarılı olma hedefi peşinde sürekli koşarak geçer. Bir yığın borca girilir sırf bu sebeple. Ömrümüzü başarı amacı uğrunda harcatan şey de algıdır. Başarıyı çok önemli olarak algılıyoruzdur. Başarı hakikaten de uğruna ömrümüzü tüketmeye değecek kadar önemli midir? Bu soruyu pek sormayız; bu sormayış da algımızla alakalıdır.

Savaşlar bir algı olayıdır. "O toprak benim" yahut, "Bu girişim ülkemizin menfaatleri için bir tehdittir" algısının sonucu olarak çıkar çoğu zaman!

Şu hayatta hemen hemen her şey bir algı meselesidir.

İnanmak da bir algı olayıdır; inançsızlık da! Birisi yaratıcının var olduğunu algılar; öteki olmadığı algısıyla "yok" der!

Her şey bir algı meselesidir şu hayatta!

Ama bu kadar önemli bir algı konusunda kimse fazla laf etmez. Algı hiçbir yerde hak ettiği değeri görmez.

Sıkıntının üç - beş doğal belirtisi olunca anksiyete derler ama yer gök algılama hatasıyla doludur; ona kimse bozukluk demez. Çünkü burası zurnanın esas öttüğü, dananın kuyruğunun asıl koptuğu noktadır. Burasına dikkatler çekilirse, buradaki hatalar düzelirse ne sorun kalır ne ruhsal bozukluk! Bunu kim ister! Tüm sistematiklerini ve servetlerini çeşit çeşit dertler üzerine kurmuşlar çünkü!

Velhasıl toplumlarda herkes her an algılama faaliyeti içindedir. Bu işin bir yığın hayati sonuçları da olur.

Evet...

Olumlu ya da olumsuz; hemen her sonucu bir algılama işlemi doğurur. Lakin algıları hakkında kimse bir kez olsun, "Algıladım ama doğru mu algıladım" diye tereddüt etmez. Çünkü algının önemi bilinmez. Algının öneminin farkında olmamak da bir algı olayıdır.

Mutsuzum denilir! "Hakikaten mutsuz muyum? Peki bu mutsuzluğun çok olduğunu nereden biliyorum? Böyle algılarken yanılıyor olamaz mıyım" diye tek bir kimse sorgulamaz algısını!

"Çok büyük sıkıntım var" derken de böyledir, "Bugünlerde psikolojim çok bozuk" denilirken de...