İnsan psikolojisi üzerine fakülte düzeyinde, kapsamlı ve derin bir eğitim aldıkları halde ya klinik vaka sorunlarına saplanıp kalan yahut kendilerine sadece zeka testi rolü biçilen, velhasıl yıllardır asıl olması gereken yerden uzakta ve pratik yaşamın gereklerinin çok ötesinde dar, sığ ve alakasız işlevlerle yüklenen psikologların bu temel mesleki varoluş sorunları toplum ruh sağlığını darmadağın etmeye devam ediyor!

Kimisi yoga, meditasyon adı altında uzak doğu felsefesini empoze ediyor; umut arayan nice ruhlara!

Kimisi sanki kendi hayatlarının koçu olmayı başarmışlar gibi onun bunun yaşamına koçluğa soyunmuş; nice kişileri kendi hayatlarının kuzusu haline çevirmiş!

Kimisi hayat boyu sürmesi gereken, sınırlı bir zamana ve zemine asla sığmayacak bir husus olan gelişim işini üç - beş paralı kursa indirgeyerek milleti kişisel gelişim diye kandırma işine tam gaz devam ediyor!

Kimisi fal ile akıl veriyor, hayati önerilerde bulunuyor; en ufak bir medet arayan sinelere!

Kimisi yıldızlar üzerinden burçlarla ahkam kesiyor; bilimsel psikolojinin oluşturduğu ruhsal boşluğu yıldız hareketlerinden çıkarıldığı söylenilen yorumlarla doldurmaya çalışıyor.

Kimisi hacı - hocalara gidiyor; mutlaka ama mutlaka "üç harfliler musallat olmuş" cevabı alıyor; muskalarla çare arıyor; en alakasız ruhsal yaralarına!

Kimisi geleceği okuduğunu iddia eden medyumdan derman arıyor; kimisi en uzak gezegen sizi etkiliyor diyerek en yakınındaki asıl nedeni perdeleyen astrolojiden!

Kimisi psikiyatriye gidiyor; her sorunlarına hastalık deniliyor; sadece ilaç başlanıyor. "Git 6 ay kullan, sonra kontrole gel" deniliyor. Ruhlarına doku ve organ muamelesi, ruhsal sıkıntılarına da fiziksel hastalık muamelesi çekiliyor!

Kimisi koskoca ülkenin gözü önünde Haydar Dümen'e soruyor en mahrem sorularını; erotik dozlu mesajlar alıyor; ona göre şekil veriyor özel sorunlarına!

Kimisi gazetelerdeki aşk doktoru vb. köşelere yazıyor; danışmak istedikleri mevzuları. Kendi özel düşüncelerini bilimsel gerçek sanan ellerden aldıkları önerilere itibar ediyorlar mecburen!

Kimisi Güzin ablaya danışıyor psikolojik hallerini, kimisi sanal terapi yapan ve bu işlerden para kazanan ellerden medet umuyor; sanal dünyanın tuzaklarla dolu labirentlerinde!

Kimisi konu komşusuna anlatıyor kişisel sorunlarını; kişisel tecrübe ürünü önerilerini genel geçer gerçekler sanarak veren ellerin subjektif çare reçetesini kendi özgün durumlarına uyarlamaya çalışıyor!

Velhasıl bunca mengene içine sıkışmış ruhlar kişisel, iletişimsel, ailevi, psikolojik yönlü onlarca soru ve sorunla alabora ediliyor! Bu film yıllardır en ufak bir değişime uğramadan aynı senaryo üzerinden devam edip gidiyor!

Bunlar olurken bakanlık yıllardır ruh sağlığı alanına tek çivi çakmış değil!

Bunlar olurken rotasını kendisi çizmeye çalışan ve dümeni bulunmayan psikologlar ya sadece dar klinik alana sıkışmışlar ya da işlevleri birilerince sadece zeka testine indirgenmiş halde; IQ testleriyle ve WISC-R ile meşguller mesai saatleri boyunca!

VELHASIL

Psikiyatristler her vakaya, "Hastasın sen, ilacı şu, al 6 ay kullan kontrole gel" basit rutini ile;

Özel çalışan psikologlar her soruna terapi lazım deme ile;k

Kamuda çalışanları da psikiyatrinin güdümünde ve gölgesinde sadece IQ testleriyle vs. meşgulken, bir devlet hastanesinde hala bir psikoloğa hekimin izni olmadan direk ulaşılamazken ruhlara dört koldan musallat olmuş bu ve benzeri illetler psikolojileri allak pullat etmeye devam ediyor!

Diğer koldan da uyuşturucu, alkolizm, ruhsal bunalımlar, ailevi sorunlar vb. toplumsal sorunlar saldırıyor sürekli...

Ruhlar bu iki mengene arasında sıkışmış, her geçen gün daha da fazla ölüyor! 

Ruhu ölenlerin, psikolojisi tüketilenlerin bedeni nasıl ayakta durabilir?

Onu her yeri hastane ile donatmakla ve milyar dolarlık sağlık bütçeleri ayırmakla ne kadar ayakta tutabilirsiniz ki!