Cehenneme gitmekten o kadar çok korkuyorum ki, bu korku beraberinde "ya Allah yoksa" düşüncesini aklıma getiriyor ve bu inançsız olduğum düşüncesiyle eğer Allah varsa cehenneme gideceğim diye daha da çok korkuyorum, yani anlayacağınız tam bir kısır döngü yaşadığım.

Bu düşüncelerden kurtulmak için, psikiyatristlerden tutun psikologlara, üniversitelerdeki ilahiyat Profesörlerine, hatta il müftülerine kadar gittim, fakat bu düşüncelerden hiç bir zaman kurtulamadım.

Son zamanlarda sizin yazılarınıza tanıştım, öncelikle sizi tebrik ediyorum birbirinden değerli yazılarınız için. Keşke bir fırsatım olsa bulunduğunuz şehre gelebilsem dedim yazılarınızı okudukça. Tahmin edeceğiniz üzere bana dini OKB hastası diye tanı koydular. Yaklaşık 6 senedir de antidepresan kullanıyorum. Ve inanın artık çok yoruldum.

İlaçlara olan tutumunuzu biliyorum. Ayrıca erkek kardeşim ... fakültesinde, onun en iyi hocalarıyla bile gittim görüştüm ama nafile. Hepsi ilaca devam diyor, ama ilaca devam etmeme rağmen yıllardır aynı ben, aynı düşünceler, aynı cehennem korkusu! İnanın artık şöyle düşünüyorum: Bu OKB asla düzelemeyecek!

SONUÇ

Bu mektubu okuyucunun izni ile yayınladım. Görün, anlayın, bu alanda neler oluyor diye. En tabii inanç bunalımının adı dinsel takıntı olmuş! Statüko düşünen, akıl sahibi bir canlı olan insanoğlunun din, yaratıcı vb konularda yaşamının bir döneminde yaşadığı bu doğal çatışmayı takıntı yani patoloji olarak görüyor! Bu içsel çatışmanın tedavi aracı da yine antidepresan!

Din, inanç, yaratıcı konusundaki felsefi nitelikli insani bir arayışı hastalık olarak görüyor, tedavi diye de bu ontolojik soruna bile antidepresanla yaklaşıyor!

Ona göre ya yüzde yüz inanacaksın ya yüzde yüz inanmayacaksın! İki arada bir derede kalmayacaksın öyle, bu konuda hiç çatışma yaşamayacaksın! Hem de yaşamın boyunca bir kere bile! Bu statüko insan doğasına işte bu kadar uzak ve yabancı, görüyorsunuz!

Sorgulamak, sorgularken git - geller yaşamak, çatışmak vs. ona göre hastalık! Hem de takıntı. Sorgulayan birey gün gelir kendi statükolarını da sorgular! En iyisi bu soylu eylemi ve doğal tezahürlerini hastalık saymak ve böylece kişileri bu en insanca süreçten uzak tutmak!  

İşi o kadar ilerletmiş ki artık felsefi temelli bir soruna dahi tıbbi bir bozukluk gözüyle bakıyor.

Ünlü bir düşünürün dediği gibi elinde sadece çekici olan hakikaten de her şeyi çivi olarak görüyormuş; bu ne kadar da doğru bir tespitmiş! 

Ontolojik temelli ve felsefi nitelikli bir inanç çatışmasına bile hastalık gözüyle bakan, bu tür bir soruna bile antidepresanla çare arayan bir statüko insan ruhuna sağlıklı bir bakış açısı geliştirebilir mi! 

"Sağlığı sadece belli bir meslek grubunun tekeline emanet ederseniz o da kalkar tedaviyi sadece ilaca mahkum eder! İlaç ise bir süre sonra kendisini var eden lobinin gizli silahı halini alır"