Çocuktum. Daha doğrusu bir gençtim. Lise birinci sınıf yılları. Köydeydim. Yaz tatili süreciydi. Dayımın oğlunun o gün düğünü vardı! Hangi gün mü? Allah'ı gördüğüm gün!

Bir arkadaşım, "Gel seninle dağa kum almaya gidelim, düğüne akşam birlikte gideriz" dedi.

Zaten çekingen olan ben için bu teklif can simidi oldu. Çünkü düğüne erken gidersem hizmet ettirirler, ben de çok utanır, sıkılırım diye düşündüm. Bu teklif dayı oğlunun düğününe geç gitme fikrinin vereceği huzursuzluğa panzehir oldu. Kabul ettim haliyle.

Nitekim de öyle oldu!

Havaya zıpladığımı anımsıyorum. Yukarıda ters dönüp kafa aşağı ters dönüşümü hiç hatırlamıyorum. Bir de ayaklarım yukarıda, başım tam arka tekerin önünde, yere dimdik süzülerek inerkenki halimi hatırlıyorum. Bunlar bir aniye içinde olan şeyler bu arada!

Gözümü açıp kendime geldiğimde yukarıda ters dönmüş, aşağıya doğru süzülmüş, yüzüm traktörün kocaman arka tekeri önünde, gözlerimle hemen önünde dönen tekerin iri dişlerini izliyorum.

İşte Allah'ı da tam bu esnada gördüm. Yukarıda ters dönüp tam arka tekerin önüne serbet düşerken fizik dışı bir şey oldu ve ben en az 10 metre yan tarafa, tarlaya savruldum. Bu yukarıdan serbest bırakılan bir kalemin yere doru dikey olarak süzülürken bir anda tam 10 metre yan tarafa düşmesi demekti. Bu fiziken imkansızdı.

İşte ben şahit olduğum bu metafizik olayla Allah'ı gördüm. Zaten sekiz, on takla atarak 10 metre yandaki tarlanın içine düşünce (yola, yani arka tekerin tam önüne, boylu boyunca ve dimdik düşmem gerekirken, zaten yere çakılmama en fazla 10 cm ancak kalmışken, bu noktaya kadar dimdik düşerken) aklıma ilk gelen şey, "Sahiden Allah varmış" düşüncesi oldu!

Ölümden bir - iki saniye önce dönen bir çocuğun aklına ilk olarak bu düşüncenin gelmesi de çok ilginçti. Sanki mesaj verilmişti. Mesaj hedefine iyice ulaşsın istenilmişti.

Görme olgusunu sadece "gözle görme" olarak anlayanlar dışında buna kim, "Bu olay Allah'ı görmek demek değildir" diyebilir! 

Bu olay beni halen çok etkiler. Şimdi bile etkilendim!