13 yaşında, şirin, güler yüzlü, hanım hanımcık ve neşe dolu genç bir kız! En ufak bir derdi sıkıntısı yok. Babasıyla olan ilişkisi hayranlık uyandıracak derecede güzel. Anne babasından en ufak bir şikayeti yok. Büyüyünce hakim yahut savcı olmak istiyor. Ergenliğe girmiş lakin tipik ergenlik belirtilerinden bir tanesini bile taşımıyor. Sadece anne baba çok duyarlı. Aşırı ilgili ve bilinçli! Tek kız çocuğu üstelik de. Biraz alıngan davranıyormuş son dönemde. Ne olur ne olmaz, belki ileride... diyerek danışmak maksadıyla bir uzmana götürmek istemişler. X başlanmış. Evet X. En ağır antidepresan grup ilaçlardan.

BİR BAŞKASI

Ben diyetisyen için geldim! Beni psikiyatriye yolladılar. Antidepresan başlandı bana! Oysa benim en ufak bir sıkıntım vs. yok! Kilomla da barışığım! Sadece sağlık için kilomu vermek, daha ince bir bedene sahip olmak istiyorum. Mutlaka kullanmalısın dedi. Sorunum yok dedim, olsun, kilo nedeniyle girebileceğin olası sorunları önler dedi.

Velhasıl örnek çok! Örnek çok, çok olmasına da çare yok; bu alandaki akla durgunluk verecek ölçüdeki sömürüye!

BU İŞ VAKALARDAN ÖĞRENİLİR

Mesleki görüşmeler kitaplardan daha çok öğretici. Birikimimin yüzde seksenini buna borçluyum. Eğitimi olmayan, okur yazar dahi olmayan bir danışanımın güzel vurgusu:

"Hocam bana eşim özel hayatımızda ilgi göstermiyorsun" diyor. Bana genel hayatımda ilgi göstermiyor ki kendisi"

İfadedeki çarpıcı anlatım müthiş!

Arkasından da, "Sabah olmayınca gece oluyor mu! Sabah olacak ki gece de ola!" demesi hele!