MUHALEFETİ DÜŞMAN BELLEMEK

"İktidar güç, muhalefet ise kontroldür. Kontrolsüz güç, güç değildir." 

Bu ülkede siyasi tarafgirlikle gözü dönmüş, muhalefet olgusunu düşmanlık sanan, muhalefetten bahsederken kini, öfkesi, saygısızlık salyası kursağından akan yığınla zihni şartlanmış cühela var. Bunlar kendilerine her türlü özgürlüğü veren demokrasilerin olmazsa olmazının muhalefet kurumu olduğunu bilmeyen, muhalefet olmadığında demokrasinin de olmayacağını, gelişmiş batı ülkeleri ile geri kalmış Arabistan, Afganistan, Libya, Suriye gibi ülkeler arasındaki en büyük farkın muhalefet yokluğu olduğunu göremeyen kişiler. Bu ya koyu bir cehaletin ya da partizan şartlanmanın ve ipotekli bir ruha sahip olmanın bir neticesidir. Bir ülkenin demokrasi normlarını yakalayabilmesi ve bu kazanımların pekiştirilebilmesi için sadece iktidara değil; muhalefete de gereksinimi vardır. Bir ülke için muhalefet en az iktidar kadar gerekli bir nimettir.

Devlet olgusunu bir arabaya benzetirsek iktidarı bu arabadaki gaz, muhalefeti de fren olarak düşünmek mümkündür. Bir araba için ikisi de hayati bir mekanizmadır. Bu nedenle de biri diğerinden ne daha fazla önemlidir ne de daha az bir ehemmiyete sahiptir. Gazı olan ama freni olmayan bir araba ilerleyemez, sadece kaza yapar, maddi ve manevi kayıplara sebep olur.Gazı da freni de olan arabalara örnek: ABD, Almanya, İngiltere, Hollanda vs. Sadece gazı olan ama freni olmayan ülkelere örnek: Libya, Arabistan, Suriye, Afganistan vb...

İktidar güçtür, muhalefet ise o gücü kontrol edip dengeleyen kuvvettir. Kontrolsüz güç, güç değildir. Dengesiz her güç nimet değil, musibettir. İktidar dünya üzerindeki her ülkede mevcuttur. Ancak muhalefet her ülkede yoktur. Gelişmiş ülkelerle geri kalmış ülkeler arasındaki yegane fark iktidarın olup olmaması değildir; muhalefetin olup olmamasıdır.

Bu zihniyet yapısının varlığı da demokrasinin bir gereğidir. Demokrasi çok düşünceliliktir. Lakin bu sağlıksız bağnaz zihniyetin hızla yayılması, onlara doğru bir iktidar  ve muhalefet algısının kazandırılamaması ülkemizin gelişimi ve kazanımlarının korunması önündeki ciddi bir risktir. 

Geri kalmış toplumlar duygusaldır, bu sebeple sanki marifetmişçesine iktidarı alabildiğince kuvvetlendirmek, muhalefeti ise bitirebildikleri kadar bitirmek isterler. Oysa akıllı toplumlar iktidar ile muhalefet arasında güç dengesi kuran toplumlardır. 

"En büyük tehlike eyleme geçmiş örgütlü cehalettir" (Anonim)