Dinlenilmeyi kesin önlemenin yolu teknoloji yahut dostluk ve güven vurgusu ya da iyiniyet deklarasyonları vs. değil; her alanda şeffaf olmaktır.

Bu arada, "Gizli saklı işlerin yoksa dinlenilmekten korkma. Yarası olan gocunur" (Başbakan Recep Tayyip Erdoğan)

PKK heykel dikiyor. Basına çıkınca haberimiz oluyor. Konsolosluğun kapısına IŞİD dayanıyor, görevlileri amaya geldik deyince haberimiz oluyor.

Ülkeyi önüne gelen dinliyor, lakin dinledik derlerse, bizzat itiraf ederlerse yahut ilginç bir tesadüfle ancak anlayabiliyoruz. Ama her şeye rağmen biz büyük ülkeyiz, özellikle bölgede lideriz!

Hadi devleti devletin bazı kurumları dinleyince koca bir cemaati topyekün imha edecek derecede celalli tepki veriyoruz. Bakalım Almanya'ya ne yapabileceğiz? Yoksa gücümüz sadece zayıfa mı yetecek, göreceğiz!

IŞİD'in kafa tutmasına, konsolosluk çalışanlarımızdan haber, yetkililerden yeterince çıt çıkmamasına vs. aldanmayalım. Hala twiter fenomeni fuatavni'yi bile kimdir, nedir diyerek tam olarak çözebilmiş değiliz!

Tüm bunlara ve çok daha fazlasına rağmen biz yine de Osmanlının bakiyesi büyük bir ülkeyiz!

Ordumuz çok güçlü deriz, en ufak bir sıkıntıda NATO'dan gelecek füze sistemine yahut savunma desteğine bel bağlarız. Teknolojimiz iyi deriz, daha telefon dinlemesinin bile, üstelik kriptolu telefon dinlemelerinin dahi önüne geçemeyiz.

Tüm yatırımı altyapıya yaptık deriz. Bunun koca bir yalan olduğunu ancak Allah'ın "her şerde bir hayır vardır" gerçeğini teyit eden doğal afeti sayesinde öğrenebiliriz. İşin bir diğer ilginç yönü de öğrenince bile bir şeyin değişmeyeceğinin artık iyice içselleştirilmiş olması gerçeğidir.

Bu arada eskiden bir icraat yapınca devletimiz yaptı, hükümetimizin hizmeti... denirdi. Vurgu devlete ya da hükümete yapılırdı. Böylece iktidara gelince herkesi kucaklayan ortak bir sıfat ve tabir kullanılırdı. Şimdi her icraat ile haksız ve orantısız bir şekilde iktidardaki parti adı öne çıkarılıyor.

Böylece sadece devletin imkanları bir lütuf gibi sunulmuş olmakla kalınmıyor, milletin ve devletin imkanlarıyla hem haksız hem de orantısız bir biçimde belli siyasi bir partinin reklamı yapılıyor. Oysa iktidara gelince artık parti yoktur, sadece hükümet ve devlet gerçekliği vardır. Öyleyse algı da bu gerçekle örtüşmeli, algı olguya göre olmalıdır. Bu yapılmıyor. Böylece devlete uyanacak (ve devlete uyandırılması gereken) minnet, şükran ve sevgi duygusu belli bir siyasi yapıya kanalize ediliyor.

Malum kavramlar değişince algı değişiyor. Algı değişince refleksler, tepkiler, duygular, düşünceler, yönelimler, eğilimler, her şey değişiyor.

Bu ve diğer tüm yazı ve çalışmalarımda benim tek derdim çoğu zaman temsil ettiği gerçekle örtüşmeyen, hatta ve hatta çoğu zaman ilgili gerçeklikle apayrı yönlere savrulabilen bu algı meselesi ile!

Bu arada,

"...Neden her uyandığımda aklıma ilk sen geliyorsun?
Ve neden her gece yatağıma gittiğimde uykumdan önce gözlerimde sen varsın?
Neden gün boyunca sessizce içimden binlerce kez seni düşünüyorum ?
Ve neden sadece ve sadece otuz saniye sensizlik nefesini tutabiliyorum ?
Söyler misin lütfen...?
Neden...? (Hiç...)" demiş bir dostum şiirinde.

Cevabım şu:

Hayır "hiç" değil, kırk yaş sendromu :)