Başbakan bu kutlu göreve... dedi... Bir ülkeye yönetici olmak yani yöneticilik işi nasıl kutlu (kutsal) olabilir? Bir şeye kutsallık izafe etmek nasıl bir kulun elinde ve bu kadar kolay olabiliyor?

Daha düne kadar laik rejim diyerek neredeyse küfür gördükleri bir sisteme bugün başbakan olunca bu göreve anında kutlu görev damgası vurmak ironi değilse nedir?

Buradan uyarıyorum: Birileri son yıllarda ülkemize değişik yollarla Neo Osmanlıcılığı pompalıyor... Böylece ucunun dışarıda olduğunu düşündüğüm bu yönlendirme ve teşviklerle yeni Haçlı seferleri için hem hedef hem de meşruiyet yaratılıyor...

Oysa Osmanlı gücü esas alıyordu. Mülkü kendisinde görüyordu, sürekli mülkünü zenginleştirmeye çalışıyordu. Kardeş katli gibi bir elim cinayeti meşru sayıyor, bunun için dini bile kullanarak fetva dahi alıyordu. Dinimizde savaşların sadece savunma amaçlı yapılmasına izin verilmesine rağmen sırf kafasının tası attı yahut bir savaş için meşru sebep sayılamayacak nedenlerle savaş açabiliyor, yüz binlerce cana mal olabiliyordu... Yönetim işinde dinin emrettiği liyakati değil en büyük erkek evlat olmayı kriter sayıyordu. Halk sınıfına kul deniyordu (ayrıca kapıkulu askerleri) ki kulluk sadece Allah'a yapılır. Halka ayrıca reaya denirdi. Burada kul ve kulluktan maksat başkadır denilebilir. Lakin neden başka bir kavram seçilmediği, niye sadece Allah bağlamında kullanılması gereken bir sözcüğün tercih edildiği iyi düşünülmelidir. Bu sıfatı başka bir manada kullanmak dahi büyük yanlıştır. Başlar sadece Allah'ın huzurunda eğilir düsturu esas olduğu halde padişahların huzurunda rüku edilmesi rutin bir gelenekti. İçki içen padişahlar, hadım ağalığı uygulaması, harem olgusu vs. Yani Osmanlı bizim ecdadımızdı, onla gurur duyduğumuz yönler elbetteki çoktur lakin Osmanlı her yönüyle kutlu ve kutsal bir devlet değildi. Daha doğrusu hiç bir devlet ne kutludur ne de kutsal! İnsan elinin inşa ettiği hiç bir şeye ne kutlu denilebilir ne de kutsal!

Bu arada, "Osmanlı devrinde bir sadaka kutusu vardı, oradan geçen kimin ihtiyacı varsa oradan o sadece ihtiyacı miktarda alırdı" türü hamasi edebiyatların inandırııclığı yoktur. Sormak lazım: Oradan birazcık fazla aşıran bir Yahudi, Rum yahut dinsiz birisi de mi geçmiyordu hiç?  

İnsanlık aklının ve birikiminin geldiği şu noktadan sonra hala geçmişi özlemek, hala Osmanlıcılık özlemi duymak esasında iktidar erkini kalıcı kılma arayışını maskelemekten ve bu iş için milli duyguları kullanma uyanıklığından başka bir şey değildir. Bu hamasi ideal ülkemizi yeni Haçlı seferlerinin hem hedefi hem de bu işgalin meşru bahanesi haline getirecektir ki bu milleti bu maceraya sürüklemek bu ülkeye ve insanlarımıza yapılacak en büyük ihanet olacaktır.

Bir yapının olumsuz yönlerini anlatmadığınızda, sadece olumlu ve güzel yönlerini vurguladığınızda o yapıya kutsal bir nazarla bakılacak ve abartılı bir özlem uyanacak, bu ise ilgili yapıya hakkı olmayan yoğunlukta bir yöneliş oluşturacaktır. Bu yazının sözünü ettiğim riskin önlenmesine ufacık dahi olsa bir katkı yapmasını temenni ediyorum.