Birincisi: Hadisler dini kaynak olamaz çünkü dinin tek kaynağı Allah'tır düşüncesi. Delilleri, "Hüküm sadece Allah'a aittir" ayetidir! Ayrıca peygamberimizin "aldığını sadece aktaran" bir elçi olması gerçeği de diğer delilleri. Yani aldığı ayetleri kendisinden bir şey katma ehliyeti olmadan direkt aktarma misyonunun olması!

Hadisleri inkar edenlerin, bunların söz olarak bir önemi bulunsa bile dinin bir kaynağı olamayacağını ileri sürenlerin ikinci gerekçesi hadislerin peygamberimizin döneminde, hatta sahabe döneminde bile yazılmaması, peygamberimizden 250 - 300 yıl sonra kaleme alınması. Haklı olarak, "Madem hadis dinin önemli bir kaynağı, öyleyse neden peygamberimizin döneminde, onun emri ve gözetimiyle yazıya geçirilip güvenceye alınmadı" diye soruyorlar!

Üçüncü delilleri de en sahih denilen hadis kitaplarında bile akla mantığa aykırı bir yığın hadis bulunması. Bunları örnek veriyor, ravisinin sağlam olması ve sahih denilen kaynaklarda yer alması onların sıhhati için yeterince güvence olmuyor, bunları peygamberimize isnat etmek ona en büyük iftiradır, bu insanları dinden uzaklaştırıyor diyorlar.

Hatta en iyi korunması gereken veda hutbesinin bile farklı şekillerde günümüze gelmesini (bir rivayette emanet olarak bırakılanın sünnet olduğunun söylenmesini, diğerinde ise ehli beytimin denilmesini örnek veriyorlar) destekleyici bir argüman olarak ileri sürüyorlar.

Geleneksel ekol önce hadisi inkar etmeyi mürtetlik saydı. Lakin zaman içinde çığ gibi artan bu hadisler üzerindeki akılcı sorgulama karşısında kendisini çek etme gereği duydu ve sonunda bazı hadisleri -velev ki en sahih kaynaklarda dahi yer alsa- elemeye ve dışlamaya başladılar.

Bugüne değin hadisi inkar etmek, hele hele sahih kaynaklarda yer alan hadisleri inkar etmek dinden çıkarır dedikleri halde son yıllarda kendileri en sahih kaynaklarda yer alan bir çok hadisi bile elemeye tabii tutuyor, kendileri de bazı hadisleri kabul etmiyor artık.

Bunu yaparken genellikle Kur'ana uyuyor mu, ona bakıyoruz deseler de aslında çoğunlukla aklı, mantığı ve bilimi baz alıyorlar. Yani akla ve mantığa uymayan hadisleri artık kendileri de reddediyorlar. Böylece en azından geri kalan hadislerin kutsiyetini kurtarmaya, en azından onların dinin bir diğer kaynağı olarak kalmasını sağlamaya çabalıyorlar.

Hadisleri reddeden ekol ise haklı olarak bir kez daha soruyor: Siz akla, mantığa, bilime ters olan hadisleri velev ki en sahih bilinen kaynaklarda dahi yer alsa dışlıyor ve mürtet olmuyorsunuz! Aynı şeyi bizler, tıpkı sizler gibi, aklımızla, mantığımızla ve bilimsel gerekçelerle yapınca neden mürtet olduk yıllardır?

Hani sahih bir kaynakta yer almak yüzde yüz delildi ve tüm hadisleri, en çok da bu kaynaklarda yer alan hadisleri inkar etmek dinden çıkarırdı?

Siz bir kısmını aklınızla çeliştiği için reddediyorsunuz; biz ise aynı gerekçeyle tümünü! Sizin aklınız bir kısmını almıyor, bizim ki hiç birisini. Çünkü peygamberimizden 250 yıl sonra kaleme alınması hadislerin din için kaynak olmadığının en büyük delili diyorlar.

Velhasılı kelam geleneksel din algısı bir sürü yanlış algı, mantıksal çelişki ve akli açmazla varlığını, etkisini ve sorgulanamazlığını sürdürmeye devam ediyor. Kendi geleneksel din telakkilerine karşı çıkmayı  dine karşı çıkmak olarak lanse etme, böylece hedef gösterme, korkutma, tehdit edip sindirme hala en etkili hile-i şerriye silahları!