Bizi sıkıntılar neden etkiliyor? Çünkü ta çocukluğumuzdan beri "Aman sıkılma, niye sıkıldın, hadi rahatla, takma, çok taktın, üzülme, niye üzüldün, hadi biraz gez rahatla, rahat mı battı, hastasın, anksiyeteymiş, doktora gitmiş, ilaç almış, geçmiş, geçmemiş..." gibi on binlerce telkin ala ala zihnimizi ve bilinçaltımızı "Sıkıntı kötü bir yaşantı, sıkıntı yaşanmamalı, yaşanmışsa da mutlaka yok edilmeli ve rahatlanmalı" mesajlarıyla kodluyoruz. Beynimiz bilinçaltı nasıl programlanmış ise o yönde psikoloji üretiyor.

 

Sıkıntılarımızı EMDR yahut geleneksel terapi vb metotlarla azaltmaya ve yok etmeye çalışmak ağlayan birini gıdıklayarak güldürmeye çalışmakla aynı mantığa ve aynı başarı düzeyine sahiptir.

 

EMDR ve mevcut tüm klasik terapiler "Seni sıkıntı etkiliyor" felsefesi üzerine kurulu ve temel gayesi sıkıntıları yok ederek kişileri rahatlatmak... Bu yanlış bir kabule dayanır. Çünkü kişileri etkileyen sıkıntın bizatihi kendisi ve ortaya çıkmış olması değildir; hatalı sıkıntı, yanlış sorun algısıdır.

 

Bu yönteme rağmen rahatlayamamak (çoğu zaman bu kaçınılmazdır) öldürmeyen darbenin daha fazla kuvvetlendirmesi ilkesi gereğince süreci daha çok alevlendirir. Ayrıca bu metot gizil olarak "Seni sıkıntın etkiliyor, öyleyse mutlaka azaltılmalı" mesajı verdiği için kişileri sıkıntılara karşı daha duyarlı hale getirir.

 

EMDR velev ki o anki sıkıntıyı yok etse bile kişilerin bilinçaltına daha yeni sıkıntıların kalıcı tohumlarını ekmek demektir. Çünkü "Beni sıkıntı etkiliyormuş ve rahatlayarak kurtulmalıymışım" şeklinde hatalı bir algı inşa eder. Kişilerde zaten bu yönde bir algı varsa da (ki çoğunda vardır) onu daha fazla besler. Böylece kişiler en tabii, en hafif, en kaçınılmaz sıkıntılardan bile daha fazla etkilenir hale gelir. Çünkü hassasiyet arttığında etkilenme mutlaka artar.

 

Ağlamak iki şekilde yaşanabilir: Bir: iyi ki ağlıyorum, bedenim beni deşarj etmeye çalışıyor, demek ki sağlıklıyım, bünyem iyi işliyor şeklinde düşünmek ve rahat rahat, gülerek, mutlulukla ağlamak... Böyle algılarsanız böyle bir sonuç çıkar ortaya... İki: Niye ağlıyorum, hep ağlıyorum, kahretsin çok kötüyüm, ağlama krizine girdim, ben neden böyle oldum şeklinde düşünerek ah vah ede ede ağlamak...

 

Bu düşünce biçimiyle yaşanan bir ağlama bambaşka bir psikolojiyi devreye sokar. Sorun ağlamada yani sorun yaşadığınız şeyde değil; sorun onu hangi düşünceyle, hangi algıyla yaşadığınızda...

 

Burada anlatmaya çalıştığım ağlama algısı hususu sadece bir örnektir; sıkıntı, atak vb herhangi bir sıkıntı için de geçerlidir.

Sorunlardan etkilenmek yaşadığımız şeylerin sorun olmasının kaçınılmaz bir sonucu değildir. Öyle bir yaşayış tarzıyla yaşayabiliriz ki aynı sorunlardan haz, keyif almak bile mümkündür. Mesela mazoşistler... Sorun neyi yaşayıp yaşamadığınızda değil; sorun nasıl algılayarak yaşadığınızda...

 

Benim yöntemim özgündür, akla, mantığa, bilime, deneyimsel verilere son derece uygundur. İçinde algı, ikna, telkin gibi çok hayati bileşenleri barındırır. Bir taraftan yaparken öte taraftan daha kalıcı sorunların tohumunu ekmez sineye. İnşa ettiği algı ile kişileri tüm sorunların etkisine karşı aşılı hale getirir. Ben bu yaklaşıma sprey metodu diyorum. Yani öldürerek etkisiz hale getirmiyor; bayıltarak, uyuşturarak etkisiz kılıyor. Yakın bir gelecekte sprey metodu terapi sektörünün gözdesi olacak ve çoğu uzman bu yaklaşımı sahiplenecek...