BAŞARI VE MOTİVASYON ALGIMIZ ÜZERİNE

Site Bilgi Panosu

“Eğer bir şey öğrenebileceksem en kötü düşmanımı dinlemek için yirmi mil yürürüm.” Gottfried Leibniz

Önerilen Linkler

Algı Tamircisi
www.izzetgullu.net

BAŞARI VE MOTİVASYON ALGIMIZ ÜZERİNE

05/06/2015

Kişisel gelişim ekolleri en istisna başarı öykülerini vs. genel geçer kurallarmış gibi yansıtır. Örneğin birisi pes etmemiş, sonunda tüm imkansızlıklara rağmen kazanmıştır.

Mesaj şudur:

Öyleyse siz de yapabilirsiniz!

Halbuki bunu belki milyonlarca kişi istemiş, mücadelesini vermiş; ancak bir kaç kişi yapabilmiştir sadece! Halbuki bir şeyin yapılabilir olması ayrıdır, yapılabilirlik yüzdesi (olasılığı) apayrıdır. İstisnai bir sonucu sanki herkes gerçekleştirebilir gibi yansıtmak bu olasılık gerçeğini yok saymak demektir.

Herkes gerçekleştirebilecek olsaydı bu zaten bir istisna olmaz, başarı hikayesi diye örnek verilerek anlatılmazdı. Her zaman gerçekçi olmak gerekir. "Bunu herkes yapamaz, çok az kişi yapabilir. Senin de yapabilme imkanın vardır ancak bu kolay bir şey değildir" mesajı vermek gibi. Sırf motivasyon oluşturma adına gerçekçilikten uzaklaştırmak telafisiz hayal kırıklıkları ve öğrenilmiş çaresizlikler yaratıyor. Motivasyona, başarıya bu denli anlam yüklemek de gerçeklikten uzaklaşılmasına neden oluyor.

"Mutlaka başaracaksın!"

"Bak Sabancı hangi koşuldayken uğraşmış ve nereye gelmiş!"

Bu iş bu denli kolay ve yaygın bir şey olsaydı Sabancı vs örnek diye verilir miydi? Bir istisna bir işin yapılabileceğine delil oluyor da daha genel tablo o işin yapılamayacağına, imkansızlık derecesinde güç oluşuna neden delil sayılmıyor?

İstisnayı görüyoruz da daha genel gerçeği neden yok sayıyoruz? Öyle yaparsak motivasyon düşer. Motivasyon düşünce de başarı düşer! İyi tamam da böyle diye gerçeklikten uzaklaşılması mı gerekiyor? Kaldı ki motivasyon düşünce başarının düşmesi inancımız tamamen hatalı motivasyon algımıza bağlıdır. Başarı neden motivasyona gerek duysun ki? Başarı sadece yapılması gereken şeylerin yapılmasına ihtiyaç duyar. Yapılması gerekenlerin yapılabilmesi ise motivasyona değil; doğru bir görev algısına ve sorumluluk inancına bağlıdır.

Bir savaşı kazanmayı komutanın ve askerin motivasyonuna bağlarsanız sermayeyi kediye yüklemiş olursunuz! Bir füze hasbelkader komutanın üzerine düştüğü anda önce motivasyon, ardından da ülke elden gidecek demektir. Böylesine hayati bir netice ipi çoğu zama sizin elinizde olmayan bir duygu durum üzerine yüklenebilir mi?

Oysa asker, komutan her koşulda işini en iyi şekilde yapmaya çalışmalıdır ki yaygın kanaatin aksine bu ziyadesiyle mümkündür. Bunun için gereken nerede, ne zaman, neden inip çıktığı pek kestirilemeyen ve kontrolü her daim elimizde olmayan motivasyon değil; ilkeselliktir, disiplindir, görev ve sorumluluk algısıdır. Hatalı motivasyon algısı bir orduyu yok edecek derecede hayati bir yanlıştır.

Kaldı ki herkesin mutlaka başarması gerekiyor mu? Hem başarı nedir? İlla ki bir yerlere gelmek midir? Ayrıca, mutlaka sahip olunması gerekliymiş gibi sunulan başarı neden sadece bana bağlı? Bunda koşulların vs hiç rolü yok mu? Sadece bana, azmime, gayretime, çabama anlam yüklenmesi ne denli doğru? İçine sevk edildiğim bu tutum en basitinden olası başarısızlıkta sadece kendimi suçlamama, kendimle savaşmama, kendime olan güvenimi büsbütün yitirmeme vs. neden olmaz mı?

Sabancı gibi olamayacağı kesin olan milyonlar ölsün mü? Onları baştan ve kafadan başarısız addetmek kimin ne haddine! Başarı illa ki birilerinin gösterdiği yere gelmek midir? Başarı illa ki ufak bir bakkal işleticisiyken sayılı holdingler arasına girmek midir? Başarı neden sadece mesleğinde bir yerlere yükselmektir? Mesela niçin iyi insan olmak, mütevaziliği koruyabilmek, saygın bir baba, müşfik, uysal ve geçimli bir eş olabilmek vs. başarı sayılmaz? Yoksa bunlar zaten herkesin kolayca sahip olduğu şeyler midir?

Yorum Yaz

1795 kez okundu. Yazarlar