Allah adina bir insana inanci icin vs kaba, kirici ve hor davranan kimse lisani hal diliyle ben Allahi sevmiyorum diyordur esasinda, bu duygusunu ifşa ediyordur! Sevgi barindirmayan bir korku bencil bir korkudur! Sirf bana zarar vetmesin niyeti tasiyan boyle sevgisiz bir korkunun ise kiymeti yoktur. Sevgide karşılık yoktur, oysa korku duygusu karşılık beklentisi üzerine kurulur. Cennete koysun ya da cehennemde yakmasın beklentisi üzerine!

Hep kul hakkı derler! Bunu da birinin hakkını alenen çalmak olarak algılarlar. En büyük kul haklarından birisi de bir insanı sadece inancından ibaret görerek toptan yargılamak, toptan mahkum etmek, kişiliğinin tamamını hedef alarak değersizleştirmektir.

Evet... Bu bir iki yöne bakarak geri kalan tüm hasletleri yok saymak / değersiz görmek, bu bir iki yön uğruna kişinin tüm benliğini, benliğini oluşturan bütün öğeleri değersiz görmek kul haklarının en büyüklerindendir.

Sadece trafikteki kural ihlallerimiz, araç sollarken, arabaya yahut yayaya yol vermezken, acele ederkenki haksız tutumlarımız, birbirimize sabahtan akşama gösterdiğimiz saygısız tavırlarımız nedeniyle değil; bu şekildeki ihlaller nedeniyle tonlarca veballe yüklüyüz her birimiz!

Birbirimizi ne kolay yargılıyoruz! Din algımızı din gerçeğinin kendisi zannediyoruz! Algımızı gerçek sanıyoruz! İnanıyorsak en doğru yolda kendimizi görüyoruz! Kendimizden başka kimseye en ufak bir haklılık payı vermiyoruz! Bağnazız, çünkü düşünmeden iman ediyoruz! Düşünmeden inanmanın bağnazlar yarattığını bir türlü göremiyoruz! Bu toplumda doğduğumuz için Müslüman olduğumuzu, başka bir ülkede doğsaydık başka bir dinin koyu bir müntesibi olacağımızı akıl edemiyoruz! Kendi seçmediğimiz bir itikat için kendimizden başka herkesi yargılıyoruz! Oysa bu itikat bizim itikadımız değildir! Çünkü bizim tercihimiz olmayan bir şey bize ait olabilir mi! Bize ait olmayan için bir kaşık suda fırtınalar koparıyoruz! Dünya üzerinde kendilerini en doğru yolda gören en az bir milyon fırka olduğunu bir kere olsun düşünmüyoruz!

Oysa inanç, itikat vb konuların yargı makamı sadece Allah'tır. Allah'tan ne kolay rol çalıyoruz! O'na; tek sahibinin kendisi olduğu bir alanda, yani dinde söz söyleme, hüküm verme gibi yetkileri konusunda nice kişileri ortak ettiğimiz yetmezmiş gibi kendimiz de kulları yargılama / hesaba çekme yetkisine ortak olmaya kalkışıyoruz! Allah var ise, şirk de Allah'ın en illet olduğu ve koşanların üzerine pislik yağdıracağını vaat ettiği büyük bir bela ise böylesi insanlardan kurulu toplumlarda huzur, sevgi, barış, kardeşlik olur mu!

Namaz kılmayanı neredeyse azarlıyoruz! Bir günahı olanın anında tepesine çullanıyoruz! Kendimizi ne kolay temize çıkarıyoruz bu şekilde! Oysa bunu yapanlar IŞİD pazarda cariye satarken yardıma koşmadı, cihada gitmedi mesela! Ama bu onların nazarında önemli değildir! Namazları vardır, zikirleri vardır, giyim kuşamları vardır... Kendileri şehit olmanın kıymetini anlatırlar sözgelimi; lakin şehit olmak için koşanlar arasında hiçbir zaman ön safta göremezsiniz kendilerini! Mesela darbe olur fakat tankın önüne yattıklarına şahit olamazsınız! Irak'ta bir milyon kişi katledilirken sokağa çıkıp da tek bir sosyal tepki verdikleri bile görülmez!

Lakin bunlar yargılar toplumu; namaz kılmadıkları, başlarını örtmedikleri, laik vs oldukları için! İçki, Atatürk, demokrasi, laiklik, baş açıklığı, Noel en illet oldukları şeydir! Bunları hiçbir hayırlı işte öncü olarak göremezsiniz. Örneğin tek bir yetime sahip çıkmazlar, hatta yetimin, fakir fukaranın hakkını toplar, zaten holdingleşmiş olan cemaat yahut tarikat merkezlerine aktarırlar. Bir sosyal sorumluluk projesi yürütmezler. Sadece üst perdeden konuşur, buyurgan bir dille nutuk verir, kendileri kurtulmuş gibi bir ruh haliyle, adeta azarlar gibi bir üslupla din adına hesaba çekerler.

Bunlar çevrelerinden topladıklarını çevrelerine dağıtmak yerine tek bir merkezde yığarak en ufak bir iyiliğe bile mani olurlar. Fakir fukaranın hakkıyla aynı mahalleye dördüncü camiyi dikerler. Senede bir kurban keser, onun etini dahi konu komşusundan esirger, ya lokal fırka merkezlerinde biriktirir ya da ta fizana gönderirler. Ama dedim ya, toplumu, geneli, hepimizi yine Allah adına bunlar yargılarlar. Hem de çoğu zaman azarlar gibi! Bunalr kendilerini müstağni gören, kendilerini çaktırmadan Allah'ın vekili konumuna yükseltmiş din bezirganlarıdır.

Bunlar kendilerini ilahlaştırmış, Allah'ın yargı makamına ortak olmuş, kendilerini unutup ona buna din üzerinden ahkam kesen riyakarlardır aslında! Fakat toplumlar bunları din işinin takva erleri, din işinin ulu önderleri olarak görmeye, onlar karşısında kendilerini ,insanlık onurlarını ezmeye devam ederler.