Gül Fidan Merhaba, Ben eski eşin Meşe Tomruk! İçimden hemen, “Beni bir gün olsun anlamadın” diyerek söze başlamak geliyor. Hayır, içimden böyle demek gelse de bunu demeyeceğim. Şimdi çok daha iyi anlıyorum ki esasında ben de seni anlamamışım hiç.

Eşini yapışık ikiz zannediyor, nefesi sürekli ensesinde dolaşıyor, onu bunaltıyor! Onun bir birey olduğunu, kendisine ait özel zaman dilimleri olabileceğini bilmiyor, biliyorsa bile görmezden geliyor! Karı koca olmayı her şeyi birlikte yapmak zannediyor! Evliliği o kadar yüceltiyor ki bu kuruma sahip olunca şaşırıyor, ne oldum delisi oluyor, taşıyamıyor bunu! Hiçbir şey yapmıyor, iyi bir eş çıksın ve beni mutlu etsin kolaycılığına sahip! Bu olmayınca eşini suçlamaya başlıyor! Çok dırdırcı! Kafa ütülemede üzerine yok! Israr hastalığı! Of! Bunun kadar kafa kemirici bir hata var mıdır acaba şu hayatta? Bu eşleri eritiyor, tüketiyor, mahvediyor! Hele hele çocukları! Bir de belki bin kere söylediği şeyleri her seferinde ilk defa söylüyormuş gibi yapması, artık gına getiren şeyleri dahi çok orijinal şeylermiş gibi bir havada söylemesi yok mu! Bunu söylemeliyim: Sadece kadınlarımıza değil, bizim çocuklarımıza ve erkeklerimize de çok yazık!